تماشای جهانیان بر استبداد طالب؛ ۹۶۸ روز محرومیت از آموزش
تماشای جهانیان بر استبداد طالب؛ ۹۶۸ روز محرومیت از آموزش
امروز دقیقاً ۹۶۸ روز می‌شود که میلیون‌ها دختر دانش‌آموز در افغانستان از حق آموزش و تحصیل در کشور بازماندند. آنان می‌گویند مسدود ماندن مکاتب ما را به مشکلات روحی و روانی دچار گردانیده است.

امروز دقیقاً ۹۶۸ روز می‌شود که میلیون‌ها دختر دانش‌آموز در افغانستان از حق آموزش و تحصیل در کشور بازماندند. آنان می‌گویند مسدود ماندن مکاتب ما را به مشکلات روحی و روانی دچار گردانیده است.

مینه، دانش‌آموز صنف یازدهم که در یکی از مکاتب خصوصی در شهر کابل درس می‌خواند. او می‌گوید: «با وجود که اهداف و آرزوهای بلندی داشتم که وقت از مکتب فارغ شدم عازم کشور هندوستان برای گرفتن لیسانس در رشته‌ی کمپیوتر ساینس‌ شوم. اما، انگار زمانه با دلم ساز نیست و اکنون به کارگرهای پدرم (کارگران روزمزد)، به هشت نفر آنان هر چاشت و شب دیگ پخته می‌کنم و مثل یک آشپز در خدمت شان هستم».

او می‌افزاید: «اگر امروز مکتب برویم باز بود اکنون مصروف دوره‌ی لیسانس بودم. اما چه کنم که در افغانستان بعنوان یک دختر از تمام حقوق اساسی خود در زنده‌گی محروم شده و در کنج خانه همه روزه به فکر مکتب بوده و با مشکلات روحی نیز دچار هستم».

همچنین مهرافزا، که از نرفتن به مکتب رنج می‌برد می‌گوید: «نزدیک به سه سال می‌شود که از رفتن به مکتب محروم هستم و هر زمان که به کورس ثبت‌نام می‌کنم کورس‌ها نیز بروی ما مسدود می‌شود. چندی پیش گروه طالبان از تمام نهادهای آموزشی در شهر کابل تعهد نامه‌ی کتبی گرفتند و گفتند هر نهاد که دختران بالاتر از چهارده سال را جذب کنند با آنان برخورد قانونی صورت خواهد گرفت. ضمن که مکاتب بروی ما مسدود است، ما در کورس‌ها نیز نمی‌توانیم درس بخوانیم و هر روز بروی ما مسدود می‌شود».

افزون بر این، نجما دانش‌آموز دیگری‌ست که در ریگ روان ولایت کاپیسا زنده‌گی می‌کند، در یک مصاحبه اختصاصی به خبرگزاری زنان افغانستان گفت: «از وقت مکتب بروی دختران مسدود گردید، من تحت فشار خانواده هستم. پدر و مادرم می‌گویند نه مکتب هست و نه درس، دیگر هم امکان باز شدن مکاتب به صفر رسیده است. بهتر است ازدواج کنی و به آینده‌ات فکر کنی. «دختر هر قدر در خانه بماند برکت خانه را کم می‌کند» من مجبور هستم حالا به ازدواج ناخواسته تن دهم. اگر مکتب باز می‌بود حالا من مصروف درس بودم».

او می‌افزاید که دختران زیادی هستند که با مسدود شدن مکاتب از سوی خانواده‌های شان مجبور به ازدواج شده‌اند. اگر مکاتب باز می‌بود دختران با امید و آرزو درس می‌خواندند و تحصیل می‌کردند.

با به‌قدرت رسیدن مجدد گروه طالبان بر افغانستان، زنان و دختران از تمامی حقوق اساسی و ابتدایی شان محروم گردیدند. حق تعلیم، تحصیل، کار، تفریح از آنان گرفته شد. اکنون آنان از نهادهای حامی زنان و دختران می‌خواهند که به تماشا ننشینند و گروه طالبان را به رسمیت که هیچ، به محکمه‌ی لاهه بکشانند که بدون کدام حق میلیون‌ها دختر را در افغانستان از ابتدایی‌ترین حقوق شان محروم کرده‌اند.

 

خبرگزاری زنان افغانستان

  • نویسنده : خبرگزاری زنان افغانستان
  • منبع خبر : خبرگزاری زنان افغانستان
لینک کوتاه :