خبرگزاری زنان افغانستان: کتاب و خواندن کتاب عامل رشد فرهنگی و اجتماعی جوامع بشری محسوب می‌گردد، مردمی که کتاب می‌خواند، آگاه، بیدار و مسئول است، اما جامعه‌ای که از آموختن و نوشتن بدور است جامعه‌ای عقب‌گرا، هرج و مرج، ناهنجار و مشکل آفرین به حساب می‌آید، چنین جوامع نمی توانند در پیشبرد سرنوشت سیاسی، اجتماعی […]
خبرگزاری زنان افغانستان: کتاب و خواندن کتاب عامل رشد فرهنگی و اجتماعی جوامع بشری محسوب می‌گردد، مردمی که کتاب می‌خواند، آگاه، بیدار و مسئول است، اما جامعه‌ای که از آموختن و نوشتن بدور است جامعه‌ای عقب‌گرا، هرج و مرج، ناهنجار و مشکل آفرین به حساب می‌آید، چنین جوامع نمی توانند در پیشبرد سرنوشت سیاسی، اجتماعی و اقتصادی شان نقش مثبت و کارایی داشته باشند که در برخی موارد نه تنها بر مشکلات غالب می‌شوند، بلکه باعث بروز چالش‌های کلان در سطح بین‌الملل نیز می‌گردند.
در یک سخن می‌توان گفت که کتاب و کتابخوانی، نقش بالایی در پیشرفت همه جوامع دارد، زیرا نهضت و بیداری جوامع را مدیون کسانی هستیم که کتاب و قلم در دست دارند و با استفاده از آن جامعه را رشد می‌دهند و به جامعه امید تازه می‌بخشند.
هرگاه بخواهیم گراف سطح فرآورده های فکری و فرهنگی یک ملت را ارزیابی کنیم، بدون شک کتابها و نوشته‌های ماندگار آن ملت را ملاک عمل قرار می‌دهیم، اما در جامعه‌ی افغانی علاقه‌مندی به کتاب و کتابخوانی هر روز کم‌رنگ‌تر می‌شود و عدم علاقه به خواندن کتاب در افغانستان می‌تواند به دلایل مختلفی باشد، برخی از این دلایل شامل فقر و نابرابری اجتماعی است که بسیاری از افراد در افغانستان با مشکلات اقتصادی و فقر مواجه هستند و برای تأمین نیازهای روزمره خود و خانواده شان، وقت کافی برای خواندن کتاب را ندارند.
قابل ذکر است، نبود زیرساخت های مناسب در بسیاری از مناطق افغانستان، کتابخانه‌ها، مراکز آموزشی و منابع آموزشی مناسب وجود ندارد و به همین دلیل دسترسی به کتب محدود است.
فرهنگ کتابخوانی به دلیل عدم ترویج و تشویق به خواندن کتاب، به خصوص در بین جوانان، منتشر نمی‌شود.
با ورود دوباره گروه طا.لبان به قدرت و گرفتن تمام اختیارات در افغانستان ما شاهد مسدود شدن کتابخانه‌ها و محدود شدن دسترسی به کتب و منابع آموزشی هستیم، این اقدامات باعث ایجاد ترس و هراس در بین افراد کتابخوان و مخصوصاً در بین زنان و دختران گردیده است که از خواندن‌کتاب و دسترسی به دانش و آموزش محروم شده‌اند.
اکنون تحت حاکمیت طا.لبان، به ندرت کسانی پیدا می‌شود که در طاقچه‌ای خانه و یا در دستانش کتاب ببینیم، علاقمندی کتابخوانی در جوامع افغانی از بین رفته و کسی دیده نمی‌شود که کتاب بخرد، کتاب هدیه بدهد و یا مسابقات کتابخوانی برگزار کند.
یکی از دلایل کمرنگ شدن کتاب فروشی‌ها در زمان دولت طا.لبان می‌تواند محدودیت‌ها و ممنوعیت‌های باشد که این حکومت روی مردم تحمیل کرده‌است، طا.لبان با قدرت قانون به ممنوعیت نشر و توزیع بسیاری از موضوعات و اندیشه‌ها می‌پردازند و کتابهای چون “دکتر سروش”، “دکتر علی شریعتی”، کتابهای “حزب تحریر”، کتابهای “مذهب تشییع” و بعضی از کتابهای “دوره جمهوریت” که از دیدگاه‌شان ناسازگار یا غیر قابل قبول باشند، فروش آنان را درکتابخانه‌ها ممنوع نموده و محتسبین و گروه امر به‌معروف شان بر کتابفروشی‌ها دستور داده که چنین کتابهای را نشر و به فروش نرسانند و دسترسی به آنها را محدود کرده‌است.
بربنیاد گزارش‌ها، چند روز قبل وزارت تحصیلات عالی طا.لبان کتابهای بر برخلاف فقه حنفی را محدود و یا بسته کرده است و به زیر دستان خود دستور صادر نموده که بعد از این از نشر و فروش چنین کتابها خود داری کنند.
در نگرش طا.لبان؛ آگاهی و تحصیل در جامعه‌ای افغانی می‌تواند به آزادی فکری و استقلال مردم منجر شود که برخلاف ارزش‌ها و سیاست‌های طا.لبان است.
همچنین، ترس طا.لبان از آگاهی زنان و دختران را نیز شامل می‌شود، که مبادا زنان توسط کتابخواندن آگاه و بیدار شوند، بنابر این طا.لبان با قصد حفاظت و نگهداری از نظم جامعه‌ای که بر اساس اصول خود ایجاد کرده اند، از تحصیلات و آگاهی مردم بویژه زنان و دختران با کتاب خواندن هراس دارند، که این ترس و وحشت مردم باعث گردیده طالبان اکثریت کتابفروشی ها را محدود و یا بسته کنند.
