خبرگزاری زنان افغانستان: بعد از آن که در ۲۴ اسد سال ۱۴۰۰، حکومت جمهوری در افغانستان سقوط و طالبان به قدرت رسیده، زندگی زنان در کنار اقشار دیگر جامعه با تحولات زیادی رو به رو شد. مرضیه صمدی، دختری‌ست که بعد از سقوط حکومت، تمام فامیل آن از افغانستان بیرون شده اما خودش هنوز هم […]
خبرگزاری زنان افغانستان: بعد از آن که در ۲۴ اسد سال ۱۴۰۰، حکومت جمهوری در افغانستان سقوط و طالبان به قدرت رسیده، زندگی زنان در کنار اقشار دیگر جامعه با تحولات زیادی رو به رو شد.
مرضیه صمدی، دختری‌ست که بعد از سقوط حکومت، تمام فامیل آن از افغانستان بیرون شده اما خودش هنوز هم در کشور باقی مانده و مصروف فعالیت‌هایش می‌باشد.
وی برایم از سرگذشت خود این گونه قصه می‌کند: «۲۴ اسد زمانی که کابل سقوط کرد، گرچه مردم نفس می‌کشیدند ولی امید به زندگی در وجود خیلی‌ها از بین رفته بود. تعداد زیادی از اعضای فامیل مان با آمدن طالبان مجبور به ترک کشور شده و عازم امریکا شدند، زندگی ما نیز از بد، بدتر شد.»
سقوط یکباره‌گی حکومت، پیامدهای زیاد دیگر نیز در قبال داشت.
مژده رضایی، یک تن از دانشجویان سال سوم بوده و هنوز هم می‌خواهد در یکی از پوهنتون‌های آنلاین با وجود تمام مشکلات درس خود را ادامه دهد.
وی هنگامی که کنارم نشسته و آنچه را که در دو سال گذشته تجربه کرده بود برایم قصه می‌کرد، گلویش را بغض گرفته و با چشم‌های اشک آلود گفت: «بعد از سقوط کشور، کار خود را از دست دادم، خانواده ام مجبور به ترک وطن شدند و آرامش نسبی که قبلاً داشتم هم از بین رفت. تا جایی که روزی می‌خواستم بخاطر اسنادم داخل دانشگاه شوم افراد پیش درب دانشگاه که از سوی طالبان مؤظف شده بودند مرا بخاطر رنگ چادر‌م مورد بازخواست قرار دادند و برایم گفته شد که نباید چادر دیگر به غیر از رنگ سیاه بسر کنم، هرچند که ما اجازه رفتن به دانشگاه را اکنون نداریم.»
مانند مژده و مرضیه شمار زیادی از زنان و دختران در افغانستان خانواده‌های شان دور شدند، کار شان را از دست دادند، مکاتب و دانشگاه‌ها به روی شان بسته شد، به پوشش خانم‌ها محدودیت ایجاد شده و شمار زیادی هم افغانستان را ترک کردند.
در اعلامیهٔ حقوق بشر آمده است، تمام انسان‌ها آزاد متولد شدند و شامل حرمت و حقوق مساوی اند و حق دارند مزد مساوی با کار مشابه را بدست بیاورند.
اما با این که تعلیم و تربیه، حق مسلم همهٔ انسان‌های روی زمین است، با آن‌هم در افغانستان دختران از این حق مسلم شان محروم‌اند.
شمار زیادی از زنان نیز در کنار مردان شغل خود را از دست داده اند و اکنون به حقوق ابتدایی خود کمتر دسترسی دارند.
