این برنامه از سوی یک تن از آموزگاران مکتب دخترانه در مرکز بامیان مدیریت و آموزش داده می‌شود. آموزگار این برنامه‌ی آموزشی میگوید، هدف از راه اندازی آن توانمند سازی دختران دانش‌آموز و انگیزه‌دهی برای آنان است. او همچنان می‌افزاید “زمان طولانی است که دختران دانش‌آموز از درس‌های شان فاصله گرفته‌اند و راه اندازی این […]
این برنامه از سوی یک تن از آموزگاران مکتب دخترانه در مرکز بامیان مدیریت و آموزش داده می‌شود.
آموزگار این برنامه‌ی آموزشی میگوید، هدف از راه اندازی آن توانمند سازی دختران دانش‌آموز و انگیزه‌دهی برای آنان است. او همچنان می‌افزاید “زمان طولانی است که دختران دانش‌آموز از درس‌های شان فاصله گرفته‌اند و راه اندازی این برنامه‌های می‌تواند برای تجدید ذهن و روان آنان به منظور فراگیری آموزش دختران کمک نماید”.
با آنکه زمینه‌های آموزش برای دختران بامیانی، بدلیل وضعیت بد اقتصادی خانواده‌ها بصورت بهتر فراهم نیست، اما برخی از این دانش‌آموزان راه اندازی این برنامه‌ها را غنیمت می‌شمارند و می‌گویند در صورت افزایش فاصله دختران از دروس مکاتب، آنچه را که فرا گرفته بودند فراموش خواهند شد.
فاطمه عزیزی یک تن از این دانش‌آموزان میگوید، پس از بسته شدن مکاتب بروی دختران، به گلدوزی و تولید صنایع دستی رو آورده است، او میگوید دختران زیادی همانند او به کار‌های شاق رو آورده‌اند و به ازدواج‌های اجباری مجبور شده اند.
برخی از این دانش‌آموزان، برای آینده خوشبین‌اند و انتظار دارند دروازه‌های مکاتب به روی شان باز شوند.
آسیه جعفری یک تن دیگر از دانش‌آموزان در این برنامه، از مقامات طالبان می‌خواهد که اجازه ورود برای آنانرا در مکاتب تحت هرگونه قیودات بدهند، تا آنان بتوانند به درس‌های شان ادامه دهند.
پس از روی کار آمدن نظام طالبان، چندین ماه است که مکاتب بروی دختران دانش‌آموز بسته شده و اکنون سرنوشت هزاران تن دختر دانش‌آموز مبهم و نا معلوم است.
