سکینه نوری؛ بانویی که صنف یازدهم مکتب است و هم‌اکنون از رفتن به مکتب محروم شده است و حالا او که طعم تلخ این محرومیت را عمیقن چشیده، برای تحقق آرمان‌های بسیاری از دختران آستین بالا زده است. بانو نوری بیش از پنجاه تن از دختران و شماری کودکان را در یکی از روستاهای دور […]
سکینه نوری؛ بانویی که صنف یازدهم مکتب است و هم‌اکنون از رفتن به مکتب محروم شده است و حالا او که طعم تلخ این محرومیت را عمیقن چشیده، برای تحقق آرمان‌های بسیاری از دختران آستین بالا زده است.
بانو نوری بیش از پنجاه تن از دختران و شماری کودکان را در یکی از روستاهای دور دست ولایت بامیان گردهم آورده و برای آنان بصورت رایگان آموزش می‌دهد.
او می‌گوید بیشترینِ دختران افغانستان همانند او تنها آرزوی شان آموزش دیدن و رفتن به مکتب است که در حال حاضر دست یافتن به این آرمان برای آنان سخت شده است. اما او می‌افزاید: «ما نباید تسلیم چنین دشواری‌های شویم که در حال حاضر پیش‌رو داریم، ما نباید ببینیم که آرمان‌های ما چگونه پیش روی ما دفن می‌شوند. حتی در بدترین وضعیت بازهم به شیوه‌های گوناگون و ممکن به آموزش ادامه می‌دهیم.»
وی در ادامه می‌افزاید دخترانی را که در این برنامه‌ی آموزشی شامل کرده است، خانواده‌های آنان توان پرداخت فیس را در کورس‌های آموزشی ندارند.
زهرا یک تن از شاگردان در این برنامه‌ی آموزشی با چشمان گریان می‌گوید: «چرا باید در برابر ما چنین رفتارهای صورت گیرد؟ مگر ما دختران چه گناهی مرتکب شده‌ایم که حالا باید جبران آنرا بپردازیم.»
زهرا همچنان می‌گوید، در جامعه‌ی اسلامی اگر یک داکتر زن وجود نداشته باشد، پس چه‌کسی زنان افغانستان را مداوا کند و از مشکلات آنان با خبر باشد؟ او در ادامه یکبار دیگر از طالبان می‌خواهد که حق آموزش را برای آنان واپس بدهند و زمینه‌های آموزش را هرگونه که لازم می‌بینند برای دختران فراهم کنند.
بیش از ۳۰۰ روز می‌شود دروازه‌های مکاتب به روی دختران بالاتر از صنف ششم بسته شده و آنان نمی‌توانند آموزش ببینند.
همزمان با این، برخی از آگاهان عرصه‌ی زنان در بامیان می‌گویند پس از محروم شدن دختران از مکاتب، آمار ازدواج‌های اجباری، خشونت های خانوادگی و میزان افسردگی برای دختران افزایش یافته است.
