خبرگزاری زنان افغانستان: دختران در افغانستان طی دو سال گذشته به دلیل وضع محدودیت‌های کاری، بسته‌شدن مکاتب و دانشگاه‌ها که باعث شد است اکثرا آنان خانه نشین شوند، به مشکلات روحی و روانی دچار شده و می‌گویند که انگیزه و امید به زندگی را از دست داده اند. مریم، دختر دانش‌آموزی است که بعد از […]
خبرگزاری زنان افغانستان: دختران در افغانستان طی دو سال گذشته به دلیل وضع محدودیت‌های کاری، بسته‌شدن مکاتب و دانشگاه‌ها که باعث شد است اکثرا آنان خانه نشین شوند، به مشکلات روحی و روانی دچار شده و می‌گویند که انگیزه و امید به زندگی را از دست داده اند.
مریم، دختر دانش‌آموزی است که بعد از بسته شدن مکاتب دخترانه و خانه نشینی دچار افسرده‌گی شده و چندین جلسه می‌شود که برای درمان نزد روانشناس می‌رود.
وی می‌گوید:«حس می‌کنم نفس کشیده نمی‌توانم، فکر می‌کنم حبس شدم و راه فراری از این زندان نیست و هر روز امیدم را نسبت به دیروز بیشتر از دست می‌دهم. چرا فکر می‌کنند دختران انسان نیستند، حق تحصیل و کار ندارند؟ پسر اگر حق دارد مگر دختر گناهش چیست که نباید درس بخواند و به اهدافش برسد؟ از دختر بودن در افغانستان خسته شدم».
در رابطه به برداشتن محدودیتها در برابر زنان و دختران در افغانستان، واکنش‌های ملی و بین‌المللی را در قبال داشته است از جمله وزیران خارجه زن کشورهای فرانسه، آلمان، اندونزیا، لیختناشتاین، مغولستان و آفریقای جنوبی در نشستی در شهر اولانباتور، از محدودیتها بر زنان توسط طالبان انتقاد کرده و از طالبان خواستند تا فورا به محدودیت حقوق زنان و دختران افغان پایان دهند.
مرسل نیازی، یک تن از روانشناسانی است که دختران زیادی برای درمان نزد او مراجعه می‌کنند.
وی می‌گوید:«در عصر کنونی که همه انسان‌ها با بهره‌گی از علم و دانش، خود را به اهداف شان می‌رسانند، اما دختران در افغانستان به عقب برگشته و از حقوق انسانی و بشری خود از جمله حق تحصیل محروم مانده اند. شرایط اگر این گونه دوام پیدا کند ما شاهد بدتر شدن وضعیت دختران زیادی خواهیم بود و این برای جامعه ما تاسف‌بار است».
با این که دختران همواره در افغانستان و در دوره‌های حکومتی مختلف با چالش‌های اجتماعی زیادی رو به رو بودند، اما اکنون بعد از سقوط حکومت و تسلط دوباره طالبان در افغانستان، فضا برای دختران افغانستانی نسبت به هر زمان دیگر تنگ‌تر شده و از ابتدایی‌ترین حقوق خود محروم مانده اند.
