خبرگزاری زنان افغانستان: همزمان با ختم سال تعلیمی و پایان یافتن امتحانات سالانه مکاتب در افغانستان، شماری از دانش‌آموزان دختر در ولایت فراه که از صنف ششم فارغ شده اند نگران آینده تحصیلی شان بوده و خواهان بارگشایی دوباره دروازه‌های مکتب به رو دختران بالاتر از صنف ششم هستند. اسما، یک تن از دانش‌آموزانی که […]
خبرگزاری زنان افغانستان: همزمان با ختم سال تعلیمی و پایان یافتن امتحانات سالانه مکاتب در افغانستان، شماری از دانش‌آموزان دختر در ولایت فراه که از صنف ششم فارغ شده اند نگران آینده تحصیلی شان بوده و خواهان بارگشایی دوباره دروازه‌های مکتب به رو دختران بالاتر از صنف ششم هستند.
اسما، یک تن از دانش‌آموزانی که امسال از صنف ششم در ولایت فراه فارغ شده است می‌گوید:«دوست داشتم مکتب را تمام کنم و به دانشگاه بروم اما بخاطریکه دختر هستم از صنف هفت به بعد اجازه رفتن به مکتب را ندارم. از آن‌های که خواستند مکاتب را بسته کنند می‌خواهم اجازه دهند تا ما دوباره مکتب رفته بتوانیم».
مریم، یکی دیگر از این دانش‌آموزان می‌گوید:« زیاد گریه کردم وقتی که امتحانات ما تمام شد و با استادان و هم‌صنفی‌هایم خداحافظی کردم. کاش دوباره مکتب رفته بتوانیم و درس بخوانیم. پدر ندارم، مادرم هر روز به خانه‌های مردم کار می‌کند می‌خواستم وقتی مکتب تمام شد دانشگاه بروم و وظیفه پیدا کنم تا مادرم زیاد کار نکند اما حالا هیچ کاری کرده نمی‌توانم».
این در حالی‌ست که بعد از ماه اسد سال ۱۴۰۰، زمانی که حکومت جمهوری در افغانستان سقوط کرد و طالبان برای دومین بار به قدرت رسیدند، پس از ۳۳ روز از حاکمیت شان تصمیم گرفتند تا دروازه‌های مکاتب به روی دختران بسته شود.
آنان با نشر اعلامیه‌ای، از بازگشایی مکاتب به روی دختران پایین‌تر از صنف شش خبر داده و اما دختران بالاتر از صنف شش تا امر ثانی از رفتن به مکتب منع شدند.
اکنون بعد از گذشت دو سال از این اعلامیه شمار زیادی از دخترانی که از صنف ششم فارغ شده اند، در سال جدید تحصیلی اجازه رفتن به مکتب را ندارد.
با گذشت ۸۱۰ روز از بسته شدن مکاتب دخترانه به روی دختران بالاتر از صنف شش، شماری از این دانش‌آموزان می‌گویند که از نامعلوم ماندن سرنوشت و آینده‌ی تحصیلی شان سخت نگران بوده و خواهان بازگشایی دوباره دروازه های مکاتب دخترانه به روی دختران بالاتر از صنف شش می‌باشند. به گفته‌ی این دانش‌آموزان، بعد از بسته شدن مکاتب، تعدادی از آنان دچار مشکلات روحی و روانی شده و یا هم تن به ازدواج داده اند.
