کودک همسری یک پدیده‌ی ناهنجار است که به آن ازدواج زودهنگام نیز می‌گویند. در کشورهای سنتی، فقیر و بی‌سواد این یک امر کاملاً طبیعی است که افغانستان نیز بالاترین نرخ ازدواج کودکان را شامل می‌شود.
ازدواج کودکان در بسیاری از ولایت‌های افغانستان از دیرباز رایج بود. اما، با تسلط دوباره گروه طالبان افزایش یافته است. یک تعداد کودک همسری می‌گیرند که در حقیقت قربانی ازدواج اجباری شده است و بخشی دیگر خانه می‌مانند که به آن ازدواج دیرهنگام می‌گویند که شماری از دختران در افغانستان از آن رنج می‌برند.
مریم، زنی ۱۷ ساله از ولایت غزنی، که اکنون یک طفل دارد به خبرگزاری زنان افغانستان می‌گوید:« با آمدن گروه طالبان زنده‌گی ما نیز دیگرگون شد، پدرم بیکار شد و وضع اقتصادی ما روزبه‌روز بدتر شده می‌رفت. پدرم من و دو خواهر دیگرم که آنها نیز خردسال بودند، را شوهر داد فقط بخاطر اینکه نان‌خور کم شود».
او می‌افزاید:« وقت به خانه‌ی شوهر خود رفتم شب و روز گریه می‌کردم چون ۱۴ سال سن داشتم و شوهرم ۴۵ ساله بود. خوبی و بدی روزگار را نمی‌فهمیدم اکنون نیز از زنده‌گی خود راضی نیستم. آرزو داشتم درس بخوانم و تحصیل کنم اما پدرم مرا در سن کودکی و در عین بازی‌های بچه‌گانه به مرد ۴۵ ساله به شوهر داد».
سمیرا (مستعار)، از ولایت میدان وردک به خبرگزاری زنان افغانستان می‌گوید: «دختر ۴۵ ساله هستم تا اکنون موفق نشدم ازدواج کنم. ابتدا خواستگارانم را پدرم رد می‌کرد. گله و طلای زیاد میگفت که طرف مقابل توان پرداخت آن را نداشت. از سوی دیگر کسانی را که پدرم قبول داشتند من راضی به ازدواج نبودم. تا اینکه روز به روز سن‌ام بالاتر رفت و خواستگارها همه رفتند پی زنده‌گی شان و ازدواج کردند. اکنون هر کدام دارای فرزند و نواسه هستند».
او می‌گوید: «نه تنها من بلکه خواهرم نیز که از من دو سال کوچک است با این مشکل مواجه است».
سمیرا اضافه می‌کند که در دولت پیشین وقت مصروف کار و وظیفه بودم صبح سرکار می‌رفتم و شب خانه بر می‌گشتم زیاد سخت نبود. اما اکنون که نه کار است و نه مصروفیتی در بیرون از خانه، مجبور هستم کنایه‌های اطرافیان را گوش کنم. اطرافیان نه یکبار بلکه هزاران بار به من«خانه مانده» گفته‌اند و بیچاره سمیرا پیر شده است دیگر حتا کسی طرف‌اش نگاه هم نمی‌کند، او را «پوپنک» زده، «ترشیده» و به نحوی او «گندیده» است.
او می‌گوید:« کنایه‌های اطرافیان باعث گردیده چهل سال از سن‌ام بزرگ‌تر نشان داده شوم، این کنایه‌ها مرا بسیار رنج می‌دهد و در عذاب هستم چروک‌های پیشانیم را زیادتر کرده و من از درون دختری ۸۰ ساله و تنهایم».
در حالیکه شماری از خانواده‌ها در افغانستان به دلایل مشکلات بد اقتصادی دختران خردسال شان را در سنین پایین به مردان که دو برابر عمر کودکان سن دارند، شوهر می‌دهند. در کنار بحران اقتصادی، ممنوعیت آموزش دختران نیز از سوی گروه طالبان باعث گردیده است که کودکان در سنین پایین در افغانستان به شوهر داده شوند.
از طرفی برخی خانواده‌ها مصارف عروسی را بسیار بالا می‌گویند که خانواده پسر توان پرداخت آن هزینه را ندارند و دختران شان مجبور می‌شوند خانه بمانند و تا سنین بالا شوهر نکنند.
خبرگزاری زنان افغانستان
- نویسنده : خبرگزاری زنان افغانستان
- منبع خبر : خبرگزاری زنان افغانستان
