خبرگزاری زنان افغانستان: افغانستان کشوری با تاریخ طولانی از جنگ، ناپایداری و تحولات‌سیاسی است که بر زنان تأثیرات بسیاری گذاشته است. به علت این شرایط، زنان در کشور، به‌ویژه زنان ولایت پکتیکا با چالش‌های بسیاری در زنده‌گی روزمره شان روبرو گردیده‌است. نگرانی از بیکاری و مشکلات اقتصادی، در ولایت پکتیکا تحت حاکمیت گروه طا.لبان رو […]
خبرگزاری زنان افغانستان: افغانستان کشوری با تاریخ طولانی از جنگ، ناپایداری و تحولات‌سیاسی است که بر زنان تأثیرات بسیاری گذاشته است. به علت این شرایط، زنان در کشور، به‌ویژه زنان ولایت پکتیکا با چالش‌های بسیاری در زنده‌گی روزمره شان روبرو گردیده‌است.
نگرانی از بیکاری و مشکلات اقتصادی، در ولایت پکتیکا تحت حاکمیت گروه طا.لبان رو به افزایش است و علامت‌های آن در اطرف و اکناف این ولایت به‌خوبی احساس می‌شود. زنان این ولایت می‌گویند که با بیکاری و مشکلات اقتصادی جدی روبرو گردیده است.
بیکاری و وضعیت سخت اقتصادی تاثیرات منفی روی اکثر از خانواده‌ها، مخصوصاً آن عده زنانی که شوهران و کارگرانی خود را در اثر جنگ‌های داخلی از دست‌داده‌اند، داشته است.
“ظریفه” مستعار، از ولسوالی زیروک، که نخواست نامی از وی گرفته شود به خبرگزاری زنان افغانستان گفت؛ ۱۰ نفر اعضای یک خانواده هستیم، شوهر ام چهار سال پیش کشته شد و دیگر سرپرست و نان‌آور نداریم، زیرا هفت دختر دارم و آنان اجازه کار در بیرون را ندارند، دو پسرک زیر ۸ سال دارم، گاهی پیش آمده که شب‌ها گرسنه بخوابیم و در وضعیت سخت اقتصادی قرار داریم. وی از نهادهای خیریه و حکومت گروه طا.لبان کمک می‌خواهد.
همچنین، یکی دیگر از دختران تحصیل‌کرده این ولایت، با نگرانی از وضعیت دختران و زنان در ولسوالی زیروک به خبرگزاری زنان افغانستان گفت؛ بعد از سقوط دولت و تسلط مجدد گروه طا.لبان در کشور، وضعیت زنان تیره و تار گردید. وی می‌گوید که هرچند زنان و دختران در این ولایت در زمان دولت پیشین نیز با مشکلات زیادی دست و پنجه نرم می‌کردند، اما پس از تسلط گروه طا.لبان، وضعیت برای ما بدتر از قبل گردیده‌است. در حال‌حاضر زنان و دختران از همه فرصت‌های آموزشی و کاری محروم گردیده‌اند. در شرایط کنونی دختران مجبور شدند تن به ازدواج‌های اجباری بدهند و بیشتر شان خشونت‌های خانواده‌گی را تجربه و لمس می‌کنند و امید شان را به آینده از دست داده‌اند.
وی می افزاید؛ ما دختران فقط نفس می‌کشیم و زنده هستیم اما زنده‌گی نمی‌کنیم، در کشوری به سر می‌بریم که حتا نمی‌توانیم لباس رنگی و دلخواه خود را بپوشیم در حالی‌که ما دختران هوای پرواز را داشتیم. اما امروز در یک خفقان و تنگنا قرار گرفته‌ایم که این اوضاع و احوالات برای ما واقعاً غیر قابل تحمل‌است.
افزون براین، “عزیزه” زنی دیگری از ولایت پکتیکا ولسوالی زیروک، که گفت؛ شوهرم بر اثر کهولت‌سن، ضعیف و ناتوان گردیده است و نمی‌تواند مخارج زنده‌گی را تامین کند بناً، مجبور گردیدم خودم خیاطی کنم تا روزگار بچرخد. اما از زمان تسلط گروه طا.لبان بیکاری افزایش یافته و اقتصاد مردم روز‌به‌روز بدتر گردیده است. زنان منطقه ما آنطور که قبلاً لباس‌های زیادی را برای دوختن می‌آوردند در شرایط کنونی نمی‌آورند.
بعد از سقوط دولت جمهوریت و تسلط مجدد گروه طا.لبان در کشور، زنان روز‌های سیاهی را سپری می‌کنند، دختران امید شان را به آینده از دست داده اند و اکثریت شان مجبور گردیده اند دست به خودکشی بزنند یا به ازدواج‌های اجباری تن دهند.
همچنین، شماری از زنان توانایی مدیریت زنده‌گی شان را بدلیل بیکاری و وضعیت سخت اقتصادی را ندارند، از نهاد های حامی‌حقوق زنان تقاضا دارند تا به صدایی آنان گوش فرا داده و فراموش‌شان نکنند.
