شماری از دختران دانشآموز در ولایت هرات از مبهم ماندن سرنوشت تحصیلی شان سخت نگران بوده و میگویند، درس خواندن حق انسانی آنان است و باید دروازههای مکاتب دوباره به روی تمام دختران باز شود. اطهر یک تن از دانشآموزان صنف دهم در هرات میگوید،« هیچ جامعهای بدون پیشرفت زن، پیشرفت نخواهد کرد و در […]
شماری از دختران دانشآموز در ولایت هرات از مبهم ماندن سرنوشت تحصیلی شان سخت نگران بوده و میگویند، درس خواندن حق انسانی آنان است و باید دروازههای مکاتب دوباره به روی تمام دختران باز شود.
اطهر یک تن از دانشآموزان صنف دهم در هرات میگوید،« هیچ جامعهای بدون پیشرفت زن، پیشرفت نخواهد کرد و در کشور ما هم اگر دختران تحصیل نکنند یک کشور عقب مانده خواهیم داشت».
وی همچنان میافزاید که بسته ماندن مکاتب باعث شده تا برایش افسردهگی پیدا شود و بخاطر داشتن یک آیندهای بهتر، انگیزه و امید خود را از دست داده است.
اسما یکی دیگر از دخترانیست که از رفتن به مکتب محروم مانده است. وی دانش آموز صنف دوازدهم بوده و میگوید٫« تحمل این که یازده سال درس خواندم و به سال آخر از مکتب رفتن منع شدم برایم بسیار سخت است. وقتی که فکر میکنم به کنار مکتب، در آینده پوهنتون هم رفته نتوانم حس میکنم از نگرانی زیاد میمیرم و زنده و میشوم، حالت روحی ام بسیار ضعیف شده و بعد از زحمت زیاد و یازده سال درس خواندن، خانه نشین شدن برایم غیر قابل قبول است».
فاطمه همچنان دانشآموز صنف هفتم است که از ولایت فراه به خاطر درس خواندن به هرات آمده بود اما حالا که مکتب رفته نمیتواند میگوید بجای تایم درسی مکتب، به صنف خیاطی میرود تا دوباره به ولایت خود دست خالی برنگردد.
در همین حال سازمان دیدبان حقوق بشر در مورد دختران در افغانستان اعلام کرد بود که روزانه میلیونها دختر افغانستانی فرصتها و آرزوهای شان را که دیگر نمیتوانند به آن دستیابند، از دست میدهند.
همچنان در رابطه به مکاتب دخترانه، از چندین روز بدین سو، شماری از کاربران شبکههای اجتماعی, در صفحات شخصی خود کمپینهای را با هشتگ “#من-مکتب-میروم” برای حمایت از دختران دانشآموز و تاکید برای باز شدن مکاتب دخترانهٔ بالاتر از صنف شش راه اندازه کرده اند.
این در حالیست که بیش از ۳۰۰ روز از بسته شدن مکاتب دخترانهٔ بالاتر از صنف شش در افغانستان میگذرد اما هنوز هم از باز شدن دوباره مکاتب هیچ اطلاعاتی در دسترس نیست.
گزارشگر: شهیره الهامی
