خبرگزاری زنان افغانستان: ۷۶۹ روز از بسته ماندن مکاتب دخترانه به روی دختران دانش‌آموز بالاتر از صنف شش در افغانستان می‌گذرد و شماری از این دانش‌آموزان می‌گویند که سرنوشت آنان به فراموشی سپرده شده و هیچ توجهی برای بازگشایی دوباره مکاتب دخترانه وجود ندارد. با گذشت دو سال از فرمان بسته شدن دروازه‌های مکاتب دخترانه […]
خبرگزاری زنان افغانستان: ۷۶۹ روز از بسته ماندن مکاتب دخترانه به روی دختران دانش‌آموز بالاتر از صنف شش در افغانستان می‌گذرد و شماری از این دانش‌آموزان می‌گویند که سرنوشت آنان به فراموشی سپرده شده و هیچ توجهی برای بازگشایی دوباره مکاتب دخترانه وجود ندارد.
با گذشت دو سال از فرمان بسته شدن دروازه‌های مکاتب دخترانه و محرومیت از درس و تحصیل دختران در افغانستان، تا اکنون هیچ اقدام موثری که در قسمت بازگشایی دوباره مکاتب دخترانه نتیجه‌بخش بوده باشد، صورت نگرفته است.
زهره مرادی، یک تن از دختران دانش‌آموز میگوید که مسوولان برای بازگشایی مکاتب وعده‌های زیادی دادند اما به هیچ کدام عمل نکردند و حالا هم این موضوع به فراموشی سپرده شده و جامعه جهانی نیز بخاطر دفاع از حق دختران افغانستان سکوت کرده است.
وی میگوید: «دو سال است که از درس و تحصیل عقب ماندیم و با بسته‌شدن مکاتب بیشتر دختران خانه نشین شدند، آرزوهای که داشتند همه از بین رفته و بسته بودن مکاتب بالای روحیه آنان تاثیرات بدی گذاشته و باعث شده که افسردگی بگیرند.»
شماری از این دختران می‌گویند که تحصیل حق مسلم آنان بوده و بجای به فراموشی سپردن و سکوت در برابر حق تحصیل دختران افغانستان، جامعه جهانی باید بی‌درنگ با وارد نمودن فشار بر طا.لبان دروازه‌های مکاتب و دانشگاه‌ها را به روی دختران باز کند.
سارا محمدی، یک تن از دانش‌آموزان صنف یازدهم میگوید، دادخواهی‌های که بخاطر باز شدن مکاتب دخترانه صورت گرفت هیچ کدام به نتیجه‌ای نرسیده و بیشتر از دو سال می‌شود به دلیل خانه نشین شدن، دچار بیماری‌های روحی و روانی شده است.
وی میگوید: «هر صبح که بیدار می‌شوم آرزو می‌کنم کاش هیچ وقت بیدار نمی‌شدم. گاهی پیش خود می‌گویم ما بیهوده به این دنیا آمدیم چون حتی حق نداریم به دل خود زندگی کنیم و درس بخوانیم، می‌فهمم وضعیت روحی من اصلا خوب نیست و بخاطر همین موضوع امید و انگیزه خود را بشدت از دست دادم و فکر می‌کنم همه ما دختران در افغانستان حبس شدیم.»
از زمان روی کار آمدن حاکمیت طا.لبان در افغانستان، برای زنان محدودیت‌های مختلفی وضع شده است. از بسته شدن مکاتب و دانشگاه‌ها تا بسته شدن حمام‌ها و محدودیت‌های کاری بالای زنان، شرایط زندگی و حضور آنان را در اجتماع با چالش مواجه ساخته است.
