پس از قوانین محدوده کنندهای که طی دو سال اخیر در برابر زنان و دختران در افغانستان وضع شد، تعداد زیادی از دختران از تحصیل و کار و فعالیت های اجتماعی باز ماندند که این امر منجر به خانه نشین شدن بسیاری از دختران تحصیل کرده و شاغل گردید.
بعد از سقوط جمهوریت و به قدرت رسیدن دوباره طالبان در افغانستان، وضعیت زنان شاغل نیز در کشور تحت تأثیر قرار گرفته است. طالبان در دوره اول حکومت شان برای زنان محدودیتهای زیادی را تحمیل کرده و اجازه دسترسی به تحصیلات و شغلهای مختلف را نمیدادند.
سمیه محمدی(مستعار)، دختریست که باوجود تحمل کردن مشکلات اقتصادی و فرهنگی توانست با موفقیت، تحصیلات خویش را به پایان برساند و به یکی از رسانه های صوتی مشغول به کار شود.
اما بعد از سقوط حکومت مجبور شد وظیفه خود را ترک کند وی میگوید: «من دختر یکی از قریه های هرات هستم, تنها دختری که درمیان فامیل و اقوام ما رشته ژورنالیزم را خواند و برای اهداف و آرزوهایش با موانع بسیاری جنگید و شبانه روز تلاش کرد تا به جایگاهی که همیشه در رویاهایش می دید برسد, اما حال با وجود این حجم محدودیت ها که بزرگترین آن فقر و بسته شدن مکاتب و دانشگاها است مجبور هستم تا دیگر از خانه بیرون نشوم».
اکثریت زنان شاغل، کسانی هستند که سرپرست خانوادههای شان بوده و آنانی که وظایف خود را از دست داده اند میگویند به مشکل شب و روز خود را سپری میکنند و نگران آمدن زمستان پیش رو هستند.
شکیلا سروری، یک از زنانی است که به عنوان مدیر اجرایی در یکی از ادارات ایفای وظیفه میکرد اما بعد از وضع محدودیتها در برابر زنان بیکار شده است.
وی میگوید:«یک قسمتی از مصارف خانه به دوش من بود و باید کار میکردم اما بعد از بیکار شدنم با مشکلات اقتصادی زیادی رو به رو شدیم چون شوهرم به تنهایی کار میکرد و پولی که بدست میآورد بخاطر مصارف خانه کفایت نمیکرد».
زنان در افغانستان همواره با چالشهای فراوانی مواجه بوده اند. این زنان در طول سالها به دلیل تحریمها و محدودیتهای حقوق بشری، به ویژه در عرصه تحصیلات و کار، با مشکلات جدی روبرو شدهاند. با این حال، زنان افغانستان همچنان به دنبال تحقق حقوق خود و شرکت فعال در جامعه هستند.
- نویسنده : خبرگزاری زنان افغانستان
- منبع خبر : خبرگزاری زنان افغانستان
