خبرگزاری زنان افغانستان: از زنان در ولایت غور از رکود بازار صنایع دستی زنان ابراز نگرانی کرده و می‌گویند که در دو سال گدشته همزمان با افزایش محدویت‌ها از سوی طالبان در برابر زنان، بازار کار و بار شان با رکود مواجه شده است. راضیه غوری، یکی از زنانی‌ست که در بخش قالین بافی و […]
خبرگزاری زنان افغانستان: از زنان در ولایت غور از رکود بازار صنایع دستی زنان ابراز نگرانی کرده و می‌گویند که در دو سال گدشته همزمان با افزایش محدویت‌ها از سوی طالبان در برابر زنان، بازار کار و بار شان با رکود مواجه شده است.
راضیه غوری، یکی از زنانی‌ست که در بخش قالین بافی و خامک دوزی مصروف فعالیت بوده و در دو سال اخیر کار و بارش رونق گذشته را ندارد.
وی می‌گوید:«در حکومت قبلی، در همکاری با ریاست امور زنان، ما صنایع دستی خود را در نمایشگاه‌ها به نمایش می‌گذاشتیم و مشتریان داخلی و خارجی را جلب می‌کردیم اما فعلن بازار کار بی‌نهایت خراب شده و حتی نزدیک به صفر است، و هرچه که تولید می‌کنیم روی دست ما می‌ماند».
شماری از این زنان که در بخش صنایع دستی مصروف کار هستند، سرپرست خانواده‌های شان بوده و اکنون از نبود بازار مناسب برای کسی درآمد ابراز نگرانی می‌کنند.
فرشته رسولی، یکی دیگر از زنانی‌ست که سرپرست خانواده خود بود و از طریق بافتن قالین‌های وطنی مصارف فامیل‌اش را پیدا می‌کند.
وی می‌گوید:«قبلا خرید و فروش قالین‌های وطنی خوب بود و ما هم سفارشات زیادی می‌گرفتیم اما بعد از سقوط حکومت و ضعیف شدن اقتصاد مردم، کار ما هم رونق خود را از دست. همچنان در گذشته خانم های فروشنده بطور عمده اجناس ما را می‌خریدند اما حالا بخاطر شرایط و محدودیت‌ها کار نیست و ما هم خیلی ضرر کردیم قسمی که گاهی حتی نان برای خوردن پیدا کرده نمی‌توانیم».
در همین حال، فعالین مدنی در ولایت غور می‌گویند، بیشتر خانم‌هایی که مصروف کار بودند، خرج و مصرف خانواده‌های شان را تامین می‌کردند اما اکنون نظر به محدودیت‌های وضع شده و بحران‌های موجود در کشور، یا بیکار شده و یا هم کار و بار آنان رونق خود را از دست داده است.
آنان از حکومت و مسوولین می‌خواهند تا به خانم‌ها، خصوصا برای خانم‌هایی که سرپناه ندارند و خودشان نفقه فامیل‌های شان را تامین می‌کنند، زمینۀ کار فراهم کنند.
این در‌حالی‌ست که حکومت طالبان طی دو سال گذشته بیشتر از ۸۰ فرمان علیه زنان در افغانستان صادر کرده است که باعث شده این محدودیت‌ها زنان را از جامعه حذف و از کار و فعالیت، به‌شمول تحصیل باز دارد.
