خبرگزاری زنان افغانستان: با فروپاشی رژیم سابق افغانستان، زنان و دختران زیادی فرصت های دستیابی به اهداف و آرزوهای شان را از دست دادند. آرزو احمدی ورزشکار هفده ساله نیز مانند ده ها دختر و زن افغانستانی آرزوها و دستاورد هایش با آمدن طالبان بر باد رفت. او مدت ۹ سال در عرصه‌ی ورزشهای تکواندو، […]
خبرگزاری زنان افغانستان: با فروپاشی رژیم سابق افغانستان، زنان و دختران زیادی فرصت های دستیابی به اهداف و آرزوهای شان را از دست دادند.
آرزو احمدی ورزشکار هفده ساله نیز مانند ده ها دختر و زن افغانستانی آرزوها و دستاورد هایش با آمدن طالبان بر باد رفت. او مدت ۹ سال در عرصه‌ی ورزشهای تکواندو، اسکیت، جوجیتسو و MMA فعالیت کرده است.
آرزو درگفتگویی با خبرگزاری زنان افغانستان از دستاوردهای ۹ ساله اش گفت:« بین ۶۰ تا ۷۰ مسابقه‌‌ی بدون باخت داشتم که هفتاد مدال، ۶ جام و سه کمربند دارم.»
با ممنوعیت ورزش دختران توسط گروه طالبان در افغانستان آرزو احمدی در فبروری ۲۰۲۲ برای اشتراک در یک رقابت به دیره اسماعیل خان کشور پاکستان رفت و پس از پیروزی و شکست دادن حریفش به افغانستان زیر سلطه‌ی طالبان برگشت اما به جای استقبال، از سوی طالبان تحت تعقیب قرار گرفت. افراد طالبان می‌خواستند او را دستگیر کنند به آرزو و تیم همراهش تیراندازی کردند اما او از ساحه فرار کرده و دوباره به پاکستان رفت.
آرزو احمدی در کشور همسایه، در کنار دغدغه های پناهجویی و شرایط دشوار اقتصادی، نبود زمینه‌ی آموزش و امنیت، از تمرین و فعالیت به دور مانده اما همچنان در رقابت های بین المللی به نمایندگی از مهاجران افغانستان در پاکستان به رقابت پرداخته است. در شهرهای کراچی، لاهور و اسلام آباد پاکستان در چندین رقابت حضور داشته و مدال کسب کرده است.
در چهارم جون ۲۰۲۳ آرزو احمدی در یک رقابت نفسگیر در مسابقات جوجیتسو که در سطح بالایی میان کشورهای افغانستان، پاکستان، کانادا و امریکا برگزار شده بود آرزو احمدی هر سه حریفش را شکست داده و به مدال طلا دست پیدا کرد.
اما در راه برگشت از رقابت، دختر شکست ناپذیر افغانستان در ایالت سند پاکستان دستگیر شد.
پولیس پاکستان او را به دلیل نداشتن اسناد اقامت دستگیر و زندانی کردند اما بخاطر زیر سن بودنش او را رها کردند اما مربی اش را همچنان در زندان نگهداشتند.
آرزو می‌گوید:« من آزاد شدم، مربی ام در بند مانده است من از تمام هم‌وطنان عزیزم تقاضا می‌کنم که برای رهایی افغانستانی های زندانی در پاکستان صدا بلند کنند. زیرا مهاجرت جرم نیست سازمان های حقوق بشری و کشور میزبان باید به وضعیت آنها رسیدگی کنند نه اینکه آنها را در بند بکشند.»
پیام آرزو احمدی به زنان افغانستان این است که در سخت ترین شرایط هم نا امید نشوند و برای دستیابی به اهداف و آرزوهای شان به دنبال روزنه‌ی امید بگردند.
آرزو: «پیامم به زنان افغانستان اینست که لطفا نا امید نشوید. برای احقاق حقوق تان مبارزه کنید چون امروز هر قدر زن‌ستیزان به ریشه ما دختران و زنان افغانستان تبر بزنند ما نمی‌شکنیم بلکه محکم‌تر و استوار‌تر بر می‌خیزیم و به جهانیان ثابت می‌کنیم که چقدر محکم، استوار و زحمتکش هستیم و هیچ وقتی تسلیم مشکلات و نابرابری های اجتماعی امروز نمی‌شویم.»
آرزو در هجران از وطن و حس حقارت در دیار دیگران هنوز هم برای دستیابی به آرزوهایش دست از تلاش بر نداشته است. از هر زمینه‌ی برای کسب افتخار در عرصه‌ی ورزش استفاده می‌کند و دست از تلاش بر نمی‌دارد.
