خبرگزاری زنان افغانستان: ۲۱ اسد سال ۱۴۰۰ مطابق به ۱۲ اگست، روزی که ولایت‌های هرات، بادغیس و غور به‌گونه‌ی کامل روز پنجشنبه، به‌دست طالبان سقوط کرد و دو روز قبل آن نیز ولایت فراه به کنترل طالبان درآمد بود. طالبان با تشدید حملات خود، توانستند به آسانی ۱۷ ولسوالی هرات را به دست بیاورند. […]
خبرگزاری زنان افغانستان: ۲۱ اسد سال ۱۴۰۰ مطابق به ۱۲ اگست، روزی که ولایت‌های هرات، بادغیس و غور به‌گونه‌ی کامل روز پنجشنبه، به‌دست طالبان سقوط کرد و دو روز قبل آن نیز ولایت فراه به کنترل طالبان درآمد بود.
طالبان با تشدید حملات خود، توانستند به آسانی ۱۷ ولسوالی هرات را به دست بیاورند.
بعد از ورود طالبان در هرات، ساختمان‌های مقام ولایت، فرماندهی پولیس، ریاست امنیت ملی، زندان مرکزی هرات و لوای پنجم سرحدی را در اختیار خود درآوردند.
دو سال قبل بعد از سقوط شهر هرات، طالبان از تسلیم‌شدن مقام‌‌های ارشد این ولایت خبر دادند.
بر اساس اعلامیه‌ی آنان، عبدالرحمان، معین ارشد وزارت داخله، عبدالصبور، والی هرات، محمد اسماعیل‌خان، فرمانده نیروهای مقاومت مردمی در هرات، خیال‌نبی احمدزی، فرمانده قول‌اردو ۲۰۷ ظفر در غرب کشور، حسیب صدیقی، رییس امنیت ملی با شمار زیادی از نیروهای دولتی و مقاومت مردمی، تسلیم حکومت طالبان شدند.
قبل از آن که هرات به گونه‌ی کامل سقوط کند چندین هفته در اطراف این ولایت جنگ‌های شدیدی جریان داشت. در همین حال، محمد اسماعیل خان با رهبری بسیج مردمی، علیه طالبان برخاست و به مدت چندین هفته با نیروهای طالبان مبارزه کرد تا این که سرانجام هرات در ۱۲ اگست به طور کلی تحت کنترول طالبان قرار گرفت.
میدان هوایی شیندند هرات که یکی از بزرگترین میدان هوایی‌های نظامی کشور بود، به تاریخ ۲۱ اسد نیروهای ارتش ملی و کماندو آنجا را ترک کردند.
در ادامهٔ این وضعیت، شهروندان هرات دست به چندین راه پیمایی و تظارات گسترده زده و در راه پیمایی‌هی شان، علیه پاکستان نیز شعار سر داده و این کشور را مقصر اصلی ا‌وضاع بد کشور می‌دانستند.
در مدت دو سال بعد از سقوط کامل حکومت، افغانستان شاهد رویداد‌ها و تحولات زیادی بوده است. در ابتدا تعداد زیادی از مردم کشور را ترک کردند، مهاجرت‌ها افزایش یافت، دروازه‌های مکاتب و در ادامه دانشگاه‌ها به روی دختران بسته شد.
برای زنان محدودیت وضع شد، زنانی که در ادارات دولتی کار می‌کردن و استاد دانشگاه بودند از وظایف شان برکنار شدند، دروازه‌های آرایشگاه‌های زنانه بسته شده، اقتصاد کشور با رکود مواجه شده و فقر و بیکاری نیز افزایش یافت.
