خبرگزاری زنان افغانستان: دو سال از بسته شدن مکاتب دخترانه به روی دختران بالاتر از صنف شش در افغانستان میگذرد و ۷۳۱ روز میشود که دانشآموزان دختر مکتب نرفته و از حق تحصیل شان باز مانده اند. در مدت این دو سال، دادخواهیهای زیادی برای بازگشایی دوباره مکاتب دخترانه صورت گرفت اما نتایج قناعت بخشی […]
خبرگزاری زنان افغانستان: دو سال از بسته شدن مکاتب دخترانه به روی دختران بالاتر از صنف شش در افغانستان میگذرد و ۷۳۱ روز میشود که دانشآموزان دختر مکتب نرفته و از حق تحصیل شان باز مانده اند.
در مدت این دو سال، دادخواهیهای زیادی برای بازگشایی دوباره مکاتب دخترانه صورت گرفت اما نتایج قناعت بخشی در پی نداشته و همچنان دروازههای مکاتب به روی دختران بسته مانده است.
شماری از این دانشآموزان میگویند که در بیسرنوشتی و بلاتکلیفی به سر میبرند و از داشتن یک آیندهی نامعلوم و محروم از تحصیل سخت نگران هستند.
تبسم صالحی، یک تن از دانشآموزانی است که دو سال میشود از رفتن به مکتب محروم مانده است.
وی میگوید:«دو سال میشود که ما از حق تحصیل و رفتن به مکتب محروم ماندیم، آرزوها و اهداف ما ضرب صفر شد. خانه نشین شدیم و از استرس و تشویش زیاد که آینده ما چی خواهد شد دچار افسردگی شدیم. زندگی در افغانستان مانند مرگ تدریجی برای تمام دخترانی است که از ابتدایترین حقوق خود محروم ماندن و حتی اجازه درس خواند که برای مرد و زن فرض است را ندارند».
در همین حال، طی دو سال گذشته بعد از بسته شدن مکاتب دخترانه تا امر ثانی، شماری از این دانشآموزان نظر به سنتهای خانوادهگی تن به ازدواج داده اند.
سحر، یک تن از دانشآموزان صنف دوازدهم است که به دلیل وضع محدودیتها مانند هزاران دختر دیگر، از رفتن به مکتب محروم شده و بخاطر رسم و رواج فامیل خود در این مدت برای ازدواج با پسر خاله اش نامزد شده است.
وی میگوید:«بعد از آن که مکتبها بسته شد همه ما خانه نشین شدیم، برای پدرم میگفتند که دختر خوب است به خانه نماند و زود عروس شود. حالا که نه درس است و نه مکتب دیگر کدام بهانهی به ازدواج نکردن دختر نیست و به همین دلیل شش ماه بعد از نرفتن به مکتب با پسر خاله خود نامزد شدم».
چندی پیش آنتونیو گوترش، دبیرکل سازمان ملل متحد با نشر تویتی گفته بود که محرومیت دختران از تحصیل، آنها را در معرض خطر ازدواج زودهنگام، خشونت و استثمار قرار داده است.
دو سال پیش در ۲۷ سنبله سال ۱۴۰۰ طی فرمانی، دختران بالاتر از صنف شش از رفتن به مکتب تا امر ثانی منع شدند، در این مدت وعدههای زیادی برای بازگشایی دوباره مکاتب داده شد اما تا اکنون هیچ کدام آن عملی نگردیده است.
