با سقوط دولت به دست گروه طالبان، افغانستان تبدیل به کشور سیاه و تاریک شد. زنان از تمام فعالیت‌های اجتماعی، سیاسی، حضور در اجتماع و اماکن عمومی حذف شد و دختران نیز از آموزش و تحصیل محروم شدند، ۹۴۶ روز می‌شود که دختران در افغانستان از نعمت آموزش محروم شده، با بی سرنوشتی در کنج خانه‌های شان با پریشانی و افسرده‌گی دست و پنجه نرم می‌کنند.
شماری از دختران دانش‌آموز بالاتر از صنف ششم در ولایت کاپیسا خواستار بازگشایی مکاتب‌شان هستند. آنان می‌گوید، ما به چه جرمی از اساسی ترین حقوق خود محروم هستیم؟ ما دوست داریم مکتب برویم، کشور را از بحران فقر، بی‌سوادی و ناامنی نجات بخشیم. ما نونهالان آینده‌ی افغانستان هستیم، ما نباید نادیده گرفته شویم.
آسو نجرابی، یکی از دانش‌آموزان صنف یازدهم در منطقه نجراب ولایت کاپیسا می‌گوید، بعد از مسدود شدن مکاتب خانه نشین شده‌ام.
او می‌افزاید، “از وقت مکاتب به روی دختران مسدود شد، آرزوها و اهداف‌ام به خاکستر یکسان شد. نمی‌توانم به مکتب بروم و از طرفی دیگر پدرم قیدگیر است و اجازه نمی‌دهد بیرون از خانه قدم بگذارم، دچار افسرده‌گی شده‌ام، می‌ترسم روانی شده در کوچه و پس کوچه آواره و پریشان شوم”.
اسرا طارق، یکی دیگر از دانش‌آموزان صنف هشتم در منطقه‌ی ریگ‌روان ولایت کاپیسا می‌گوید، “ما دختران افغان با استعدادها و توانایی‌های که داشتیم از آموزش محروم شده در حالیکه ما در آینده آرزو داشتیم انجنیر، داکتر، قاضی و وکیل شویم اما این فرصت‌های طلایی از ما سلب شد، رویاها و آرزوهای ما یکجا دفن شد”.
او اضافه می‌کند، نزدیک به سه سال پیش وقت از مکاتب محروم شدیم در یک مکتب خانگی به درس خواندن مشغول شدیم اما متاّسفانه، نه کپیوتر آموختیم، نه کیمیا، نه ریاضی. استاد ما فقط به علوم دینی توجه داشت، چیزی که من علاقه نداشتم و ندارم. از آن رو به برنامه‌های آنلاین روی آوردم و علاقه دارم پیگیری کنم. اکنون صنف دهم شده‌ام دوست دارم صنف دوازدهم را نیز خوانده تا روزی که مکاتب باز شود.
این در حالی‌ست که نزدیک به سه سال می‌شود زنان و دختران در افغانستان از رفتن به مکاتب، دانشگاه‌ها، مکان‌های ورزشی، مکان‌های آموزشی، حمام‌های عمومی، سفر بدون همراه مرد، آرایشگاه‌ها، کار و فعالیت اجتماعی محروم هستند.
خبرگزاری زنان افغانستان
- نویسنده : خبرگزاری زنان افغانستان
- منبع خبر : خبرگزاری زنان افغانستان
