نزدیک به سه سال است که دختران بالاتر از صنف ششم در افغانستان از حق آموزش محروم هستند. ۹۷۲ روز می‌شود که دانش‌آموزان دختر اجازه‌ی رفتن به مکاتب را ندارند.
در نزدیک به سه سال واکنش‌های گسترده‌ای ملی و بین‌المللی برای بازگشایی مکاتب دختران در افغانستان صورت گرفته است اما این واکنش‌ها بدون نتیجه مانده و قفل طالبان بر دروازه‌های مکاتب دختران همچنان ادامه دارد.
بر این اساس، اخیراً دختران محروم از آموزش می‌گویند که در بی‌سرنوشتی مطلق بسر می‌برند و با مشکلات روحی و روانی دست‌وپنجه نرم می‌کنند.
گیتی، دانش‌آموز صنف هفت بود که دولت به دست طالبان افتاد. او می‌گوید: «وقتی طالبان آمد و مکاتب بروی ما مسدود شد شدیداً دچار افسرده‌گی شده بودم. پیش چندین داکتر روان‌شناس مراجعه کردم در نتیجه دریافتند که افسرده‌گی دارم. گفتند تو به تفریح زیاد ضرورت داری و باید مسافرت کنی. با وجود که زنان و دختران از رفتن به پارک‌های تفریحی و مسافرت نیز منع شده بودند، متحیر بودم چه کنم؟».
او می‌افزاید: «در نتیجه‌ی پریشانی‌ها یک کورس آنلاین با چندین تا دختر راه‌اندازی کردیم که در آن‌جا زبان انگلیسی تدریس می‌کنم و زبان ترکی می‌خوانم. هم روحیه گرفته‌ام و هم درآمد دارم. اگر مکاتب بروی دختران بالاتر از صنف ششم باز گردد، به درس‌های خود ادامه خواهم داد».
افزون براین، عارفه، یک تن از دانش‌آموزان صنف دهم مکتب که به دلیل وضع محدودیت‌های طالبان مثل هزاران دختر آرزوی باز شدن آن را دارد، می‌گوید: « وقت مکاتب بروی دختران بسته شد، من اجازه‌ی بیرون شدن از خانه را از سوی برادرم ندارم، بارها مادرم مرا به کورس‌های زبان و خیاطی شامل کرد که از افسرده‌گی نجات بخشم، اما برادرم مانع شد».
او می‌افزاید: «از خانه نشستن بیزار شده‌ام، حتا اجازه‌ی رفتن تا کارته سخی با دوستانم را ندارم. اگر مکاتب باز شود دوباره می‌توانم مثل گذشته تعداد زیاد از دختران را ببینم و روحیه بگیرم، زیرا ضمن افسرده‌گی بسیار کم‌جرئت و گوشه‌گیر نیز شده‌ام».
با آمدن دوباره طالبان به افغانستان، هزاران دختر دانش‌آموز از مکتب باز ماندند. آنان با مشکلات فراوان روحی چون افسرده‌گی، استرس، بی انگیزه‌گی و بی هدفی دچار گردیده‌اند.
خبرگزاری زنان افغانستان
- نویسنده : خبرگزاری زنان افغانستان
- منبع خبر : خبرگزاری زنان افغانستان
