تعدادی از محصلان دختر در ولایت‌های کاپیسا و ننگرهار از محدودیت‌ها در برابر حق تحصیل شان شکایت داشته و می‌گویند. نزدیک به سه سال می‌شود که دروازه‌های دانشگاه‌ها به‌روی آنان همچنان بسته است. آنان مجبور هستند از کتاب، چیپتر و جزوه درسی فاصله بگیرند و در کنج خانه‌های شان عزلت و گوشه نشینی را اختیار کنند. آنان می‌گویند سه بهار عمر ما بدون تحصیل با بیسرنوشتی در کنج خانه ها حیف شد، تاوان این همه روز بدون تحصیل را کی خواهد داد؟
نیلا سپهر، یک تن از دختران محصل در ولایت کاپیسا میگوید: «بسته ماندن دانشگاه‌ها به‌روی دختران باعث گردیده است که همه‌ی دختران خانه نشین شده از ترقی، جستجوی علم و دانش محروم شویم. نزدیک به سه سال است که دانشگاه نرفتم افسرده‌گی های پی‌درپی گریبانم را گرفته حتا حوصله ندارم تا بیرون از خانه گامی برداشته و لحظه‌ی قدم بزنم. نمی‌دانم این وضعیت خسته کننده تا چه وقت ادامه پیدا خواهد کرد. اما، امیدوار هستم که روزی بتوانم دوباره به دانشگاه گام گذاشته قلم در دست گرفته و به تحصیلاتم ادامه دهم».
یلدا سادات، باشنده ولایت ننگرهار که قبل از آمدن گروه طالبان در یکی از دانشگاه‌های خصوصی محصل رشته‌ی اقتصاد بود، میگوید: «سمستر سوم رشته‌ی اقتصاد بودم که دولت به‌دست گروه طالبان سقوط کرد. از همان روز به بعد حدود چند ماه، ما توانستیم به تحصیلات خود ادامه دهیم، اما بعد از آن دروازه‌های دانشگاه‌ها به روی دختران بسته شد که با بسته شدن دروازه‌های دانشگاه‌ها امید و آرزوها نیز در دل ما خشکید».
وی میگوید: «باورم نمی‌شد که دیگر نمی‌توانم به دانشگاه قدم بگذارم، وقت صبح‌ها از خواب بلند می‌شدم اول به فکر دانشگاه بودم. بقول مولانای بلخ که میگوید: «از خواب چو برخیزم اول تو به یاد آیی» من وقت از خواب بلند می‌شدم در فکر درس و دانشگاه بودم. از وقت دیگر نمی‌توانم به دانشگاه بروم روی روحیه‌ام تأثیرات منفی گذاشته است. اگر من و صنفی‌هایم اجازه تحصیل را داشتیم اکنون فارغ شده و وظیفه داشتیم».
نزدیک به سه سال می‌شود که زنان و دختران از ابتدایی‌ترین حقوق شان در جامعه افغانستان از سوی گروه طالبان محروم هستند. این گروه فرمان‌هایی زیادی را علیه زنان صادر کرده‌اند. مکاتب را به‌روی دختران بالاتر از صنف ششم بستند و دروازه‌های دانشگاه‌ها را نیز به‌روی محصلان دختر مسدود کردند. این امر باعث گردیده است که تعداد زیادی از محصلان دختر در وضعیت بد روحی قرار بگیرند و با مشکلات بیسرنوشتی، افسرده‌گی، روحی و روانی دست و پنجه نرم کنند.
خبرگزاری زنان افغانستان
- نویسنده : خبرگزاری زنان افغانستان
- منبع خبر : خبرگزاری زنان افغانستان
