امروز شنبه مورخ ۲۵ نوامبر، شماری از اعضای “جنبش شنبه‌های ارغوانی” به مناسبت روز جهانی منع خشونت علیه زنان در ولایت های کابل، بلخ، غزنی و تخار با برگزاری تجمعات اعتراضی علیه افزایش خشونت های نفس گیر علیه زنان افغانستان مخصوصا در بیشتر از دو سال گذشته اعتراض کردند. ما در حالی شاهد فرا رسیدن […]
امروز شنبه مورخ ۲۵ نوامبر، شماری از اعضای “جنبش شنبه‌های ارغوانی” به مناسبت روز جهانی منع خشونت علیه زنان در ولایت های کابل، بلخ، غزنی و تخار با برگزاری تجمعات اعتراضی علیه افزایش خشونت های نفس گیر علیه زنان افغانستان مخصوصا در بیشتر از دو سال گذشته اعتراض کردند.
ما در حالی شاهد فرا رسیدن روز “روز جهانی منع خشونت علیه زنان” هستیم که در بیشتر از دو سال حاکمیت گروه طالبان بر افغانستان، شهروندان افغانستان مخصوصا زنان به عنوان قشر همیشه اسیب پذیر در اجتماع، قربانی ظلم، ستم و جنایات سیستماتیک این گروه هستند.
به گفته اعضای این جنبش، طالبان در بیشتر از دو سال گذشته بنام دین، شریعت و فرهنگ افغانی با بستن مکاتب به روی دختران بالاتر از صنف ششم، رفتن زنان به دانشگاه، آریشگاه‌ها، امکان تفریحی و باشگاه های ورزشی را قدغن نموده و با وضع محدودیت بر کار و سفر آنان، به گونه سیستماتیک و هدفمندانه زنان را به دلیل جنسیت شان، از تمامی حقوق و آزادی های انسانی و اسلامی شان محروم و در خانه‌ها زندانی ساخته اند.
ما باور داریم که پس از حاکم سازی طالبان در افغانستان این گروه عمداً با منزوی سازی و سرکوب زنان باعث افزایش خشونت ها علیه زنان گردیده است.
با وجود که مسولیت ایمانی و انسانی همه ماست تا حد اقل فراتر از بحث جنسیت مان در برابر جنایات و سیاست های غیر انسانی و اسلامی طالبان مبارزه نمایم و صدا بلند کنیم اما زنان افغانستان پس از حاکم سازی گروه طالبان تا امروز در برابر سیاست های زن ستیزانه طالبان از خانه تا جاده ها به تنهایی اعتراض نموده و با تحمیل بازداشت، شکنجه، توهین و تحقیر و در مواردی حتا تجاوز جنسی بار این مسولیت خطیر را بدوش کشیدند.
با آنکه گروه طالبان در بیشتر از دو سال گذشته انواع و اقسام خشونت، توهین، تحقیر، محرومیت و استبداد را علیه مردم افغانستان مخصوصا زنان روا داشته اند اما بخش بزرگ از جامعه افغانستان بویژه مردان این سرزمین فقط نظاره‌گر وضعیت بد زنان بوده اند.
ما از همه شهروندان افغانستان میخواهیم در برابر سرنوشت خود، خواهران و مادران، فرزندان و آینده کشور بی تفاوت نبوده و بیشتر از این سکوت اختیار ننمایند.
زیرا یگانه راه پیروزی در برابر اندیشه طالبانی، پایان دهی به فرهنگ خشونت علیه زنان و به زمین کشیدن حکومت خوانده طالبان اتحاد و انسجام همه اقشار جامعه است.
خواست ما از جامعه جهانی و نهاد حقوق بشری این است که برای زنان و مردم افغانستان تصمیم نگرفته در عوض صدا مردم و صدا زنان افغانستان شوند و جهت رهایی زنان معترض از زندان های طالبان تلاش صادقانه نمایند
ما از جهان و مردم افغانستان میخواهیم تا به جای تلف نمودن فرصت‌ها و زمان، روی بدیل حکومت خود خوانده طالبان که حکومت مشروع، دموکراتیک و غیر متمرکز است؛ تمرکز نمایند.
