خبرگزاری زنان افغان: پس از ورود دوباره گروه طالبان در بامیان، رسانه‌ها بیشتر از هربخش دیگری دچار تغییرات و تحولات گسترده‌ی شدند. پیش از سقوط افغانستان بدست طالبان تنها در بامیان بیش از ده رسانه درقالب تصویری، صوتی و چاپی فعالیت داشتند که از این میان سه رسانه مربوط به دولت بود و هشت رسانه […]
خبرگزاری زنان افغان: پس از ورود دوباره گروه طالبان در بامیان، رسانه‌ها بیشتر از هربخش دیگری دچار تغییرات و تحولات گسترده‌ی شدند. پیش از سقوط افغانستان بدست طالبان تنها در بامیان بیش از ده رسانه درقالب تصویری، صوتی و چاپی فعالیت داشتند که از این میان سه رسانه مربوط به دولت بود و هشت رسانه خصوصی دیگر نیز نشرات منظم داشتند.
اما با روی کار آمدن دوباره طالبان، دو رادیو، یک تلویزیون انلاین و چهار رسانه‌ی چاپی فعالیت های شانرا بطور کامل متوقف کردند.
بربنیاد گفته‌های شماری از مسوولان رسانه های خصوصی که فعالیت های شانرا متوقف کردند، برخورد نا مناسب و سانسور طالبان، ممنوع شدن نشرات خلاف خواست های این گروه و مشکلات اقتصادی از مهمترین دلایل متوقف شدن فعالیت نشراتی این رسانه‌ها بودند.
مالک یکی از رسانه های خصوصی که اکنون ادامه نشرات رسانه اش به گونه کامل متوقف شده است می‌گوید که رییس پیشین اطلاعات و فرهنگ طالبان در بامیان چندین بار او را احضار کرده و درباره نشرات قبل از آمدن گروه طالبان وی را مورد پرسش و بازگو قرار داده و اتهام جاسوسی بر وی وارد شده است.
با این هم، برخی از رسانه‌های خصوصی که اکنون در زیر سیطره گروه طالبان نشرات دارند نا گزیر هستند که مطابق به خواست این گروه نشرات نمایند.
همزمان با ایجاد چالش ها بر رسانه‌ها بامیان، از جمله چالش اقتصادی سبب بیکار شدن خبرنگارانی زیادی در این ولایت نیز شده است.
بر بنیاد آمارهای مسوولان رسانه های خصوصی، دست‌کم سی تن خبرنگار مرد و زن پس از آمدن طالبان بی کار شدن که شماری از این خبرنگاران مجبور به ترک کشور شدند و شماری هم با چالش های سختی اقتصادی زندگی شانرا پیش می برند.
محمد رازق (اسم مستعار) یکی از خبرنگاران در بامیان است که بیش از شش سال در بخش های گونا گون رسانه فعالیت کرده و اکنون در پس کوچه‌های کابل کارگری میکند.
رازق به خبرگزاری زنان افغان می‌گوید که به دلیل بیکاری و فقر اقتصادی مجبور است هرکاری شاق را انجام دهد اما پیدا کردن کار برایش خیلی دشوار است.
او در حالیکه از روزگاربد اقتصادی شکایت میکند می‌گوید بارهای از نهادهای حامی خبرنگاران درخواست کمک کرده اما هیچ یکی از این نهاد ها به درخواست او توجه نکرده است.رخواست او توجه نکرده است.
در میان خبرنگارانی که از کار بیکار شده اند، زنان خبرنگار نیز هسند که هم اکنون در گوشه‌ی خانه های خود مسکن گزیده اند و با سخت ترین مشکلات دست و پنجه نرم می کنند.
نگار بانوی که پیش از آمدن گروه طالبان، در یک رادیویی خصوصی به عنوان گوینده فعالیت داشت و کماکان شهرت نیز در دل باشندگان بامیان پیدا کرده بود اکنون در شهر کابل زندگی می کند.
او می گوید همراه با مادرش روزانه دانه های بادام و چهار مغز را میده می کند تا از این طریق نیازهای خواراکی و مواد سوخت زمستانش را تامین کنند.
نگار با نگرانی از وضعیت بد اقتصادی و زندگی در خانه نشینی می‌گوید بارها تلاش کرد از کشور بیرون شود اما راهی فرار برایش دشوار بود و سر انجام نتوانست به این هدفش برسد. او می افزاید که روزانه بارها به ویدیوهای که در زمان جمهوریت به ثبت رسانیده بود را بازنگری میکند و از این کار دل خوشی هایش را تکرار می کند.
همانند نگار و رازق ده‌ها خبرنگارانی دیگری نیز استند که مشکلات اقتصادی دامن گیر آنها شده و اکنون زندگی سختی را سپری می کنند.
