خبرگزاری زنان افغانستان: خانم قرلق، زنی با اراده‌ی قوی و آهنین که با هزینه‌ی شخصی و با همکاری شوهرش حامد قرلق، یک کارگاه آموزش قالین‌بافی تحت نام “کارگاه قالین‌بافی آی‌خانم” برای زنان و دختران بی‌بضاعت و محروم از آموزش در شهر تالقان- تخار راه‌اندازی کردهاست، این اقدام نیک وی پسندیده، قابل ستایش است. گلثوم […]
خبرگزاری زنان افغانستان: خانم قرلق، زنی با اراده‌ی قوی و آهنین که با هزینه‌ی شخصی و با همکاری شوهرش حامد قرلق، یک کارگاه آموزش قالین‌بافی تحت نام “کارگاه قالین‌بافی آی‌خانم” برای زنان و دختران بی‌بضاعت و محروم از آموزش در شهر تالقان- تخار راه‌اندازی کردهاست، این اقدام نیک وی پسندیده، قابل ستایش است.
گلثوم صمدی قرلق به خبرگزاری زنان افغانستان گفت؛ این کارگاه را به منظور فراهم‌کردن زمینه‌ی آموزش قالین‌بافی برای زنان و دختران محروم از آموزش راه‌اندازی کرده و تلاش بر این دارد که از این طریق فرصت کاریابی بیشتری برای آنان فراهم کند.
به‌گفته‌ی خانم قرلق، در این کارگاه قالین‌بافی حدود ۳۰ زن و دختر بی‌بضاعت و نیازمند آموزش می‌بینند.
بانو قرلق افزود، اگر مسئولان محلی طا.لبان با وی همکاری کنند، این کارگاه قالین‌بافی را توسعه داده تا زمینه‌ی آموزش مهارت قالین‌بافی برای زنان و دختران بیشتری فراهم شود.
اکثریت از زنان و دختران که در این کارگاه آموزش می‌بینند، می‌گویند که از دانشگاه فارغ‌التحصیل شده‌اند، اما به‌دلیل ممنوعیت کار زنان از سوی گروه طا.لبان به بی‌سرنوشتی مطلق بسر می‌برند.
ملیکا، یکی از این زنان که به کارگاه خیاطی آی‌خانم آموزش می‌بیند، به خبرگزاری زنان افغانستان گفت: “بعد از فارغ‌التحصیل از دانشگاه، به‌دلیل ممنوعیت کار زنان از سوی طا.لبان، خانه‌نشین شد و اکنون در این کارگاه تلاش می‌‌ورزد تا از طریق قالین بافی به درآمدی برسد که مصارف زنده‌گی‌اش را تامین کند”. وی می‌گوید قالین‌بافی بهتر از در کنج خانه نشتن و راهی برای فرار از ناخوشی‌های روزگار و بیکاری است.
گروه طا.لبان، کار زنان در ادارات دولتی و سکتورهای خصوصی را ممنوع کردهاست.
این گروه چند ماه قبل، همچنین آرایشگاه‌های زنانه را در تمام شهرهای افغانستان بسته است که بر اثر آن حدود بیش از شصت هزار زن بیکار و بی سرنوشت شده‌است.
ممنوعیت کار زنان باعث شده است شماری از زنانی که سرپرست خانواده‌های‌شان هستند با مشکلات متعدد اقتصادی و معیشتی مواجه شوند.
