معصومه عصمتی وردک درسال ۱۳۰۹ خورشیدی برابربا ۱۹۳۰ میلادی دریک خانواده روشنفکر درنو آباد ده افغانان کابل چشم به جهان گشود.خانم وردک تعلیمات ابتدائیه وثانوی خود را درلیسه عالی ملالی وتعلیمات عالی خود را دردانشکده ادبیات پوهنتون کابل به پایان رسانید ونخستین باربه حیث آموزگاردرلیسه ملالی مقررشد میرمن معصومه عصمتی وردک درجه ماستری را دررشتۀ […]
معصومه عصمتی وردک درسال ۱۳۰۹ خورشیدی برابربا ۱۹۳۰ میلادی دریک خانواده روشنفکر درنو آباد ده افغانان کابل چشم به جهان گشود.
خانم وردک تعلیمات ابتدائیه وثانوی خود را درلیسه عالی ملالی وتعلیمات عالی خود را دردانشکده ادبیات پوهنتون کابل به پایان رسانید ونخستین باربه حیث آموزگاردرلیسه ملالی مقررشد
میرمن معصومه عصمتی وردک درجه ماستری را دررشتۀ تعلیم وتربیه از National Collage of Education
نشنل کالج ایالت شیکاگوی ایالات متحده امریکا بدست آورد ودربازگشت به وطن به حیث مدیره لیسه زرغونه شامل خدمت گردید.
خانم معصومه وردک درآوان جوانی از روند بی عدالتی های اجتماعی که درجامعه ما حکمفرما بود. ناراضی بودند. شرایط دشوارزنده گی مردم وبه خصوص زنان وکودکان افغانستان بزودی ایشان را درصفوف مبارزین وبرای استقراردموکراسی ورشد نهضت زنان درکشورقرارداد.
خانم وردک منحیث یکی ازپیشگامان نهضت زنان درکشوربا بدورکردن چادری به حیث مفتشه عمومی مکاتب نسوان دروزارت معارف شامل گردید.درعین زمان سمت افتخاری ریاست صندوق معلم ومدیریت مجله ” دنجونو روزل ” را عهده دار شدند.
خانم وردک با احساس و دردی که به خاطر رفاه مردم خود داشتند. بروظایف اجتماعی وعلمی خود بسنده نشده غرض گسترش ساحه خدمات خویش به خصوص به زنان پر درد افغانستان منحیث عضو درکمسیون مشورتی قانون اساسی وبعدا” با اشتراک درلویه جرگه سال ۱۳۴۳ به حیث نماینده مردم, صدای کافۀ ملت رنجدیده افغانستان را بلند نموده ودردفاع ازحقوق ایشان ازهیچگونه کوشش دریغ نکردند.
درنتیجه فعالیت ها وجانبازی همینگونه زنان صادق و راستین بود که برای اولین باردرسال ۱۳۴۳ بعد ازتصویب قانون اساسی کشور ، زنان حق رای را بدست آوردند.که خوشبختانه درانتخابات دوره دوازدهم پارلمان محترمه وردک به نماینده گی ازمردم ولسوالی معروف ولایت قندهاربه حیث وکیل انتخاب و درپارلمان افغانستان سخنگوی داعیه برحق مردم افغانستان گردیدند.
بیانیه های موصوفه درجریده های ولسی جرگه به نشررسیده است. فعالیت های خستگی ناپذیرشان برای مبارزه برضد هرنوع تبعیضی وبی عدالتی ونابسامانی های جامعه به خصوص برای به حق رسانیدن زنان افغانستان وپرورش بهتر اولاد وطن وهم چنان رفاه وآرامش کافه مردم ما درتاریخ کشورثبت است.
پس ازحوادث ناگوار۱۳۵۷ محترمه معصومه وردک به حیث معلم دریکی از مکاتب ابتدائی شهرکابل ایفای وظیفه نموده .بعدا” به حیث عضو اکادمی علوم افغانستان به کارهای تحقیقاتی پرداختند. بعد ازخروج قوای خارجی ازکشور و بنابرمشی آشتی ملی ازایشان به صفت یک شخصیت ملی و وطن پرست دعوت به عمل آمد تا نقش خود را درتامین صلح ،قطع خونریزی وثبات دایمی درکشورایفا نماید. که ایشان این دعوت را بخاطرمنافع ملی وآوردن صلح دروطن لبیک گفتند و مسولیت شورای سرتاسری زنان افغان را عهده دارشدند. به تعقیب آن به حیث وزیرتعلیم وتربیه ورییس کمسیون ملی یونسکوایفای وظیفه نمودند.
محترمه وردک با تجربه بزرگی که درعرصۀ تعلیم وتربیه داشتند مصدرخدمات شایانی درمدت کارشان به حیث وزیرتعلیم وتربیه گردیدند. با وجودجنگ ونا آرامی های داخل کشور،مکاتب بیشماری دردورترین قراء وقصبات ایجاد گردید.سیستم کدری وتدریسی معارف وقت را ازحالت یک سمتی بیرون کشیده و ارزش های واقعی ،کلتوری، تاریخی ودینی را دوباره درسیستم تدریسی جاگزین نمودند. محترمه وردک درمدت خدمت شان همزمان با مصروفیت های رسمی خود به یک سلسله تحقیقات علمی واجتماعی نیزپرداختند،که مقالات ونشرات متعددی نتیجۀ این مطالعات درسطح ملی وبین المللی از ایشان به جا مانده است. به گونه مثال می توان ازچند اثرذیل نام برد:
نقش وموقف زن درافغانستان ازاواخرقرن ۱۸ الی قرن ۱۹
خوشحال ختک کیست؟
زنان نامورجهان ” مجموعه مقالات محمود طرزی”
دپشتنی میرمنی ژوندانه انحوراوانعکاس په لندیوکی.
نقش وموقف زنان درزمان امیرحبیب اله الی نهضت امانی ” آماده چاپ”
محترمه وردک منحیث یکی اززنان محقق ،دانشمند ومبارزجامعه افغان درطول حیات شان دربیش ازپنجاه گردهمایی های ملی وبین المللی حضورداشتند. وبخاطرتامین صلح انکشاف بیشتروبهترکشورودفاع ازداعیه حقوق زن، باسهم گیری پیگیربیانات متعددی علمی ایراد داشتند وبا درنظرداشت خدمات صادقانه ودلسوزانه شان ازطرف ارگانهای ملی وبین المللی مورد تقدریروتحسین قرار گرفته که جوایزوالقاب ذیل برای شان تفویض گردیده است.
لقب شایسته فرهنگ ، جایزه آریانا، مدال پوهنه ،جایزه کمسیون ملی زنان هند ازطرف فقید ایندیرا گاندی وجایزه کمسیون زنان حقوقدان ایران.
معصومه وردک درسال ۱۹۹۲ بنابروقوع جنگ های داخلی مجبوربه ترک وطن گردیدند وسال های اخیررا درکشورفرانسه سپری نمودند.
ایشان درآغازمهاجرت درفرانسه تا زمانیکه شرایط صحی شان اجازه می دادیک لحظه ازفکروطن وبه خصوص مشکلات ورنج های مردم افغانستان خاصتا” زنان واطفال مظلوم بدورنبود وهمدوش با گروهی ازانجمن زنان فرانسه ،درروشن ساختن اذهان مردم دردفاع ازحقوق مردم افغانستان تامین صلح وقطع خونریزی درکشورفعالیت های زیادی را انجام دادند.
سرانجام ساعت ۴:۳۰ دقیقه صبح روز پنجشبه ۲۲ قوس ۱۳۸۶ در شـهر مولـوز فرانسـه درگذشـت. از او، یـک پســر و چهـار دخـتر بـاز مانـد
