از مسدود شدن دروازه‌های مکتب‌های دخترانه به روی دانش‌آموزان بالاتر از صنف شش در افغانستان، ۹۴۲ روز می‌گذرد. شمار زیادی از دختران دانش‌آموز نگران ادامه یافتن این محدودیت‌ها بوده و خواهان بازگشایی دوباره مکتب‌های دخترانه می‌باشند.
سحر محمدی، یک تن از دانش‌آموزان صنف هفتم در ولایت فراه می‌باشد که سال گذشته بعد از تمام شدن صنف ششم، امسال از رفتن به مکتب باز مانده است.
وی می‌گوید:«سال گذشته زمانی که از صنف ششم فارغ شدم بسیار زیاد برایم ناراحت کننده بود، زیاد گریه کردم چون می‌فهمیدم از صنف هفتم دیگر اجازه رفتن به مکتب را ندارم. نگران آینده خود هستم که اگر نتوانم درس بخوانم به اهداف خود هم رسیده نمی‌توانم کاش دروازه‌های مکتب‌ها دوباره باز شود».
دو نیم سال قبل، طی فرمانی دختران بالاتر از صنف شش تا امر ثانی از رفتن به مکتب منع شدند. اکنون که ۹۴۲ روز از این فرمان می‌گذرد اما هنوزم دروازه‌های مکتب به روی دختران دانش‌آموز بالاتر از صنف شش بسته می‌باشد.
صنم رحمانی، یک تن از دانش‌آموزان صنف نهم است که دو نیم سال می‌شود از رفتن به مکتب منع شده است و می‌گوید هیچ امیدی بخاطر بهتر شدن آینده خود ندارد.
وی می‌گوید:«دلم از این همه مشکلات به تنگ آمده است، واقعن دیگر تحمل نرفتن به مکتب و صبح تا شام به خانه ماند را ندارم، از زندگی که ما در افغانستان داریم به شدت خسته شدم حتی با رفتن پیش روانشناس هم نتوانستم وضعیت روحی خود را خوب بسازم».
در همین حال شماری از روانشناسان می‌گویند که اگر شرایطی که اکنون زنان در افغانستان دارند، ادامه پیدا یابد می‌تواند اثرات بد روحی و روانی از جمله روی آوردن به خودکشی در میان زنان و دختران را افزایش دهد.
افغانستان در دو سال گذشته شاهد تحولات زیادی بخصوص در قسمت حضور زنان و دختران در اجتماع بوده است که محرومیت دختران دانش‌آموز و دانش‌جو از درس و تعلیم یکی از بزرگترین چالش‌ها در این مدت می‌باشد.
- نویسنده : خبرگزاری زنان افغانستان
- منبع خبر : خبرگزاری زنان افغانستان
