بعد از نشر فرمان جدید وزارت تحصیلات عالی که مطابق به آن دانشجویان دختر تا امر ثانی نمی‌توانند دوباره به دانشگاه بروند، دختران دانش‌جو را سخت شاکی ساخته و می‌گویند دیگر برای آنان امید و انگیزه بخاطر داشتن یک آینده‌ای بهتر نمانده است. «این کاملا درد است، این کاملا بغض است که بخاطر دختر بودن […]
بعد از نشر فرمان جدید وزارت تحصیلات عالی که مطابق به آن دانشجویان دختر تا امر ثانی نمی‌توانند دوباره به دانشگاه بروند، دختران دانش‌جو را سخت شاکی ساخته و می‌گویند دیگر برای آنان امید و انگیزه بخاطر داشتن یک آینده‌ای بهتر نمانده است.
«این کاملا درد است، این کاملا بغض است که بخاطر دختر بودن نمی‌توانیم درس بخوانیم».
این گوشه‌ی از سخنان وحیده وحید دورانی، یک تن از دانش‌جوی سال چهارم دانشکده‌ی ژورنالیزم دانشگاه هرات است که در ادامه‌ی گزارش به حرف‌های ناگفته‌اش می‌پردازیم.
وحیده دورانی در ادامه سخنانش می‌گوید:«من دختری بودم که می‌خواستم بعد از تمام کردن دوره لیسانس، ماستری بخوانم اما حالا بعد از اعلامیه وزارت تحصیلات عالی می‌گویم ای کاش یکبار دیگر دانشگاه شروع شود، یکبار دیگر روی چوکی دانش‌جوی بنشینم و بتوانم فقط سند لیسانس خودم را بگیرم و بیخیال ماستری شوم چون به ماندن در افغانستان و آینده ام در اینجا اصلا امیدوار نیستم».
وی می‌گوید در کشور‌های دیگر تحصیل جز حقوق اولیه دختران و پسران آنان است تا با تلاش خود پیشرفت کرده و زندگی شان را بسازند اما در افغانستان دختران در کنار محدودیت‌های کاری و اجتماعی حتی حق درس خواندن را هم ندارند.
«سه سالی که در دانشگاه درس خواندم قرار بود به سال چهارم ثمرهٔ آن را ببینیم اما حالا تمام زحماتم مانند خط روی یخ همه به فنا رفت و پوچ شد. پسران به تاریخ ۱۵ حوت دانشگاه می‌روند اما دختران حق درس خواندن را هم ندارند این دردناک نیست؟
امروزه تحصیل برای دختر افغانستانی خلاصه شده به یک کلمه و آن هم آرزو شده که ای کاش خداوند روزی را بیاورد که دوباره دانشگا بروم و سر همان صنف درس بخوانم».
شماری از دختران دانش‌جو می‌گویند اگر شرایط کشور همین گونه ادامه پیدا کند و فرصت برای آنان مهیا شود کشور را بخاطر ادامه تحصیل ترک خواهند کرد چرا که محدودیت‌ها مانع درس و کار شان خواهد شد.
وحیده نیز جزی از این دختران است که می‌خواهد خارج از کشور رفته و در آنجا به تحصیلات خود ادامه دهد.
وی می‌افزاید:« اگر شرایط برایم مهیا شود و وضعیت کشور همین قسم باشد صد در صد کشور را ترک می‌کنم و بخاطریکه با فکر آسوده درس بخوانم و کار کنم ترجیح می‌دهم به زودترین فرصت از کشور بیرون شوم».
بعد از وضع محدودیت‌ها برای تحصیل دختران، وحیده و هم‌قطارانش اقدام به کار رضاکارانه نموده و قصد دارند برای دختران دوره ابتدائیه مکتب، دوره‌های کتاب‌خوانی و قصه‌گویی را برگزار کنند.
بعد از حاکمیت طالبان در افغانستان، ابتدا دختران بالاتر از صنف شش از رفتن به مکتب تا امر ثانی منع شدند و چندین ماه بعد از آن، دروازه‌های دانشگاه نیز به روی دختران دانش‌جو بسته شد و اکنون طبق اعلامیه وزارت تحصیلات عالی فقط پسران می‌توانند به دانشگاه بروند اما از سرنوشت دختران تا امر ثانوی هیچ اطلاعق در دست نیست.
خبرگزاری زنان افغان
