صنایع دستی معرف فرهنگ های اصیل و تاریخی افغانستان از گذ شتگان دور دست به دست شده است این هنرها عبارتند از، صنایع دستی از قبیل دوزندگی، بافندگی، نساجی، فلزکاری، معماری، نقاشی، کندنکاری، حکاکی، کشاورزی، شیشه سازی، بوت دوزی و غیره می باشد که بنا بر ضرورت مردم ایجاد شده است و طی سالهای متمادی […]
صنایع دستی معرف فرهنگ های اصیل و تاریخی افغانستان از گذ شتگان دور دست به دست شده است این هنرها عبارتند از، صنایع دستی از قبیل دوزندگی، بافندگی، نساجی، فلزکاری، معماری، نقاشی، کندنکاری، حکاکی، کشاورزی، شیشه سازی، بوت دوزی و غیره می باشد که بنا بر ضرورت مردم ایجاد شده است و طی سالهای متمادی روی این صنایع کار صورت گرفته و توسعه داده شده است.
سالها جنگ در افغانستان باعث شده است که صنایع دستی از رونق خوبی برخوردار نباشد و یا رو به نابودی برود،
کار های صنایع دستی در افغانستان بیشتر بر دوش زنان است که این صنعت از اهمیت اقتصادی خوبی بر خوردار است و از سوی هم زمینه ای اشتغال زایی را برای زنان فراهم کرده است. در افغانستان زنان برای سهیم شدن در امورات اقتصادی خانواده در تولید صنایع دستی از قبیل دوزندگی، بافندگی، مهره بافی، خامک دوزی و غیره مصروف کار هستند و به صورت حرفه ای و یا مبتدی این کار را انجام میدهند.
اما در این اواخر نا امنی ها و از طرف دیگر ویروس کوید ۱۹ بر کار های سرمایه گذاران و تاجران سایه افگنده است و به تمامی کارهای اقتصادی صدمه وارد کرده است. متضرین آسیب های ناشی از مریضی کوید ۱۹ تمامی طبقات مردم در تمام نقاط دنیا هستند که در عرصه های کاری شان به ضرر مواجه شده اند.
زنانی که در راستای تولید صنایع دستی کار می کنند از نبود بازار و مارکیت رنج می برند و خواهان توجه مسئولین حکومتی در این راستا هستند. آنان می گویند بازار فروش تولیدات صنایع دستی رو به رکود است. در همین حال مسئولین اتاق تجارت وصنایع زنان افغانستان می گویند «به دلیل افزایش ویروس کوید ۱۹ و همچنان نا امنی ها در کشور مارکیت برای فروش این تولیدات نیست، اکثریت زنان که صنایع دستی مثل گلدوزی، بافندگی، مهره دوزی، و غیره تولید می کنند کار های شان را به دلیل نبود فروشات در بازار و سطح پایین بودن قیمت دست دوزی ها، کار های شان را متوقف کرده اند و در یک وضعیت مبهم و بی سر نوشتی به سر میبرند».وی افزود، هیچ برنامه و پلانی از طرف حکومت برای حمایت از زنان که تولیدات صنایع دستی دارند روی دست نیست.
اما جوانان تازه کار که به تولید صنایع دستی آغاز کرده اند و به صورت غیر رسمی کار می کنند در کار های شان از نو آوری ها و ابتکارات استفاده کرده و احساس رضایت مندی می کنند. ماریا دختر جوانی که در ولایت بغلان زندگی می کند در پهلوی این که مشغول تحصیلات اش است دست به کار های تولید صنایع دستی؛ چون گلدوزی، خیاطی، تابلو سازی و بافت نیز می زند.
ماریا که در رشته کمپیوتر ساینس درس می خواند به همکاری مادرش و تعدادی از خانم های دیگر در عرصه تولیدات صنایع دستی کار می کند ماریا می گوید: «برای فروش تولیدات ما مکان مشخصی را نداریم، به همین دلیل من با استفاده از صفحات مجازی اانترنتی(فروشات آنلاین) ساخته ام و از همین طریق کار ها و تولیدات مان را در معرض نمایش قرار می دهم و علاقه مندان از طریق انلاین سفارش میدهند و به فاصله زمانی محدودی سفارشات آنها به دسترس شان قرار می گیرد». ماریا نیز از وضعیت بد امنیتی شکایت می کند و می گوید «جنگ های داخلی مانع کار ما زنان شده و ما از ترس نمی توانیم که کار های ما را وسعت بدهیم.» ماریا می گوید «مدت یک سال می شود که کار می کنم و از این که برای فروشات ما مکانی مناسبی نداشتیم انگیزه ای شد که فروش از راه دور را آغاز کنم و این یک راهکار مفید و خوبی بود. باز دید کننده گان صفحه که در آن فعالیت های ما را به معرض نمایش می گذاریم از سراسر افغانستان و سایر کشور ها است، اما بنابر نبود امکانات نمیتوانیم که به تمامی ولایت های افغانستان محصولات ما را حمل کنیم، در حال حاضر تنها در کابل و بلخ می توانیم که سفارش های مشتریان را برسانیم.»
صنایع دستی هر ولایت افغانستان نماد فرهنگ و تمدن آن به حساب می رود و راهی برای شناخت سنت ها و اقوام مختلف افغانستان است به طور مثال: قالین، گلیم، برگ، نمد، سوزن دوزی، خامک دوزی و فرش های سنتی از صنایع دستی زنان بامیان به شمار می رود. کلا با پوست قره قل، لباس ابریشمی، خامک دوزی، سراجی از جمله صنایع دستی ولایت هرات است و بافت انواع قالین، گلیم، قرص دوزی، گلدوزی، چرمه دوزی، سوزن دوزی، یقه دوزی، خیاطی و انواع دوخت ها از صنایع دستی زنان ولایت های بلخ، سمنگان، سرپل، و جوزجان به شمار می رود
