بعد از بسته شدن دروازه‌های دانشگاه‌ها به روی دختران در افغانستان، بیش از یک سال می‌شود که شمار زیادی از دانشجویان دختر، از تحصیل بازمانده و امید شان را برای داشتن یک آینده بهتر از دست داده اند.
تهمینه رحمانی، یک تن از دانش‌جویانی‌ست که قبل از سقوط حکومت، در دانشکده ژورنالیزم درس می‌خواند و اکنون بیش از یک سال است که از رفتن به دانشگاه محروم شده است. در گفتگوی که با خبرگزاری زنان افغانستان داشته است می‌گوید:«تمام آروزیم این بود که بتوانم یک خبرنگار محبوب در کشورم شوم اما به این آرزویم نرسیدم و به دلیل محدودیت‌ها از این هدفم کنار کشیدم».
کنارش نشستم و از وضعیت فعلی او پرسیدم، همین گونه که به دیوار تکیه داده و به یک نقطه خیره شده بود، می‌گفت:«با بسته شدن دانشگاه‌ها تمام امیدم را برای آینده از دست دادم. همیشه دوست داشتم یک خبرنگار مطرح در کشور باشم و بیشتر برای زنان کار کنم اما متاسفانه از حق تحصیل خود منع شدیم و مانند مرده‌های متحرک شب و روز خود را سپری می‌کنیم، دور از تمام آرزوها و اهدافی که داشتیم».
وی بعد از بسته شدن دانشگاه‌ها و خانه نشینی دچار افسرده‌گی شده و چندین جلسه می‌شود که برای درمان نزد روانشناس می‌رود.
وی می‌گوید:«حس می‌کردم نفس کشیده نمی‌توانم، فکر می‌کنم حبس شدم و راه فراری از این زندان نیست و هر روز امیدم را نسبت به دیروز بیشتر از دست می‌دادم تا این که برایم یک روانشناسی را معرفی کردند. تا حال چهار جلسه است که بخاطر درمان مشکلات روحی خود پیش روانشناس می‌روم».
فروزان سروری، یک تن از روانشناسان در رابطه به محرومیت دختران از تحصیل می‌گوید: «دختران مانند پسران حق دارند تا در اجتماع حضور پر رنگی داشته و به تحصیلات خود ادامه دهند. محدودیت هر نوعش که باشد تاثیرات منفی بالای روح و روان افراد بجای می‌گذارد. همچان اگر این وضعیت ادامه یابد دختران ما در آینده روان سالمی نخواهد داشت و زمانی که نیمی از پیکر جامعه از سلامت روان سالم برخوردار نباشند، جامعه‌ی سالمی نیز نخواهیم داشت».
زهرا کریمی، یکی دیگر از دختران دانش‌جو در دانشکده ژورنالیزم می‌گوید:«آینده‌ی خانم‌ها فعلن نامعلوم است چون نه دانشگاه است، نه مکتب است، نه وظیفه است و از اکثر جاها خانم‌ها را منع کردند و جامعه جهانی هم هیچ توجه برای خانم‌ها انجام نداده است.
اگر این گونه پیش برویم، خانم‌های که خانه نشین شده اند وضعیت روحی شان زیادتر خراب خواهد شد و حتی باعث می‌شود مشکلات روانی برای آنان پیدا شود و این خیلی بد است».
وضعیت دشواری که برای زنان در افغانستان به وجود آمده است باعث شده تا دخترانی مانند تهمینه، زهرا و امثال آن به این دیدگاه برسند که بیرون شدن از افغانستان می‌تواند بهترین گزینه برای بهتر زندگی کردن به آنان باشد.
افغانستان در دو سال گذشته شاهد تحولات زیادی بخصوص در قسمت حضور زنان و دختران در اجتماع بوده است که محرومیت دختران دانش‌آموز و دانش‌جو از درس و تعلیم یکی از بزرگترین چالش‌ها در این مدت می‌باشد.
- نویسنده : خبرگزاری زنان افغانستان
- منبع خبر : خبرگزاری زنان افغانستان
