«با توجه به این که باج و زحمت اصلی وضعیت فعلی افغانستان را زنان بر شانههای خود حمل میکنند، من فکر میکنم هر پروسهیی که در افغانستان برگزار میشود باید بر محور خواستههای زنان افغانستان باشد و در اولویت خواستههای زنان افغانستان باشد.» این تنها چکیدهای از صحبتهای فوزیه کوفی، سیاستمدار و فعال حقوق زنان […]
«با توجه به این که باج و زحمت اصلی وضعیت فعلی افغانستان را زنان بر شانههای خود حمل میکنند، من فکر میکنم هر پروسهیی که در افغانستان برگزار میشود باید بر محور خواستههای زنان افغانستان باشد و در اولویت خواستههای زنان افغانستان باشد.»
این تنها چکیدهای از صحبتهای فوزیه کوفی، سیاستمدار و فعال حقوق زنان افغانستان در مورد نشست دوحه و ویانا که برای افغانستان برگزار شده بود، میباشد. برای بحث بیشتر در این مورد با خانم کوفی گفتوگویی ترتیب دادهام که در ادامه خواهید خواند.
پرسش: نشست دو روزهای که در دوحه قطر، درباره افغانستان از سوی سازمان ملل متحد با حضور نمایندگان کشورهای محتلف برگزار گردید، دیدگاه شما در مورد برگزاری این نشست چیست؟
پاسخ: از نظر من هرقدر نشست در مورد افغانستان بیشتر باشد به ویژه توسط سازمان ملل متحد که مسوولیت تنظیم نظم جهانی را به عهده دارد میتواند برای افغانستان مفید واقع شود بخصوص در شرایط فعلی که کشورها با جنگ اکراین و سودان مصروف هستند.
سازمان ملل متحد از آغاز، در شش ماه گذشته نتوانست پیام مشخص و واحدی را از آدرس خودش در مورد افغانستان داشته باشد. پیامها مختلف بود مخصوصا آخرین مورد وقتی معاون سرمنشی سازمان ملل یک مسالهی را مطرح کرد در مورد شناخت طالبان از طرف دیگر سازمان ملل آن را رد کرد و صبحتهای متناقص نیاز به یک توحید نظریات داشت که از این لحاظ فکر میکنم مفید بود.
در این نشست موارد مهمی بیان شد از جمله بحث ایجاد دولت فراگیر، اساسیتر مسأله انجام مبارزه معنادار با گروههای بنیادگرای جنگی با طالبان که باید نتیجه داشته باشد، مسأله بعدی در مورد زنان است که گفته شد طالبان باید تمامی تصامیم خود را ملغا کرده و حقوق زنان به صورت کامل آن احترام و رعایت شود و مسأله مواد مخدر، چهار موضوعی را که به طالبان مطرح کردند موضوعات مهمی است و تنها بحث خانمها نیست و متاسفانه تا جو سیاسی افغانستان تغییر نکند مسأله زنان آسیب پذیر خواهد بود.
پرسش: دبیر کل سازمان ملل متحد در نشست دوحه گفته است که هرگز به حملات سیستماتیک بر زنان و دختران در افغانستان سکوت نخواهند کرد، این سخنان چقدر میتواند در قسمت رفع محدودیتها در برابر زنان افغانستانی امیدوار کنند باشد؟
پاسخ: در مورد رفع محدودیتهای سیستماتیک که سازمان ملل گفته است من فکر میکنم انتظار همین است. منشور سازمان ملل متحد به وضاحت حکم میکند که سازمان ملل در برابر تبعیض، کمکها و برنامههایش را علیه تبعیض و همه شمول تمام اقشار و گروههای یک جامعه و کشور تنظیم میکند.
سازمان ملل هم در یک موقف سخت قرار گرفته است از یک طرف کارمندان زن آن در اففانستان از کار منع شده اند و از طرف دیگر وضعیت افغانستان قسمی است که سازمان ملل میخواهد در افغانستان باقی بماند. من فکر میکنم این پیام مهم بود و اگر تدابیر صورت نگیرد این پیامها در حد صحبت میماند و باید فشارها و تدابیر گرفته شود.
پرسش: آیا گفتگوها در نشستهای همچون نشست دوحه و ویانا میتواند برای سرنوشت افغانستان بخصوص زنان افغانستانی سازنده واقع شود در حالی که در گذشته نیز نشستهای زیادی برگزار گردید ولی نتایج سرنوشت سازی را در پی نداشت؟
پاسخ: گفتگوها در ویانا که میان سیاسیون بود و تاکید بر این بود که تمام جامعه سیاسی افغانستان، جامعه مدنی و گروههای زنان افغانستان که فعلن بیشترین بار این جنجالها را پیش میبرند، باید با هم اتفاق داشته باشند و روی یک ساختار بدیل کار کنند. البته هر یک از این نشستها مهم است و فکر میکنم مهمترین کار این است که تمام جامعه سیاسی افغانستان باید بین هم نشسته و راهکار بدیل با یک طرح مشخص به شمول زنان افغانستان ارائه کنند.
پرسش: اشتراک کنندهگان نشست ویانا بر اعلامیهای دوازده مادهیی بخاطر حل معضلات افغانستان از راه گفتگو تاکید داشته اند، در این اعلامیه چقدر در مورد برطرف شدن محدودیتها در برابر زنان و دختران افغانستانی از جمله حق تحصیل و باز شدن دروازههای دانشگاهها و مکاتب تاکید صورت گرفته است؟
پاسخ: در اعلامیه ویانا مشخص شده است که بحث حذف سیستماتیک زنان افغانستان قابل قبول نیست و در تمام صحبتها بر این مسأله تاکید شد. تعداد زنانی که اینبار اشتراک کردند بیشتر بود اما با توجه به این که باج و زحمت اصلی وضعیت فعلی افغانستان را زنان بر شانههای خود حمل میکنند، من فکر میکنم هر پروسهیی که در افغانستان برگزار میشود باید بر محور خواستههای زنان افغانستان باشد و در اولویت خواستههای زنان افغانستان باشد.
گزارشگر: شهیره الهامی