در افغانستان زمانی که بیرون رفتن دختران و زنان از خانه گناه محسوب می شد و گاهی هم زنان بخاطر بیرون شدن شان از خانه مورد مجازات قرار می گرفتند، ورزش کردن زنان یک پدیده ای دور از تصور بود چون موانع فرهنگی، اجتماعی و اقتصادی زیادی سد راه ورزش زنان وجود داشت. با این […]
در افغانستان زمانی که بیرون رفتن دختران و زنان از خانه گناه محسوب می شد و گاهی هم زنان بخاطر بیرون شدن شان از خانه مورد مجازات قرار می گرفتند، ورزش کردن زنان یک پدیده ای دور از تصور بود چون موانع فرهنگی، اجتماعی و اقتصادی زیادی سد راه ورزش زنان وجود داشت.
با این حال نیز زنانی بودند که با همه ای نابسامانی ها مبارزه کردند و راه را برای ورزش زنان هموار ساختند که از آن جمله فرشته فرح بود، زنی که با وجود تمام دید گاه های ناپسند از سوی مردم و مشکلاتی که در جامعه افغانستان وجود داشت مبارزه کرد و مدت بیست سال می شود که در حوزه ورزش زنان کار و فعالیت می کند.
فرصتی شد تا با فرشته فرح اولین زنی که پس از جنگ ها در کشور برای ورزش دختران اندیشید و اولین انجمن ورزشی را برای ورزش زنان ساخت تا این که دختران جوان و زنان به راحتی بتوانند در یک محیط سالم و فضای امن به فعالیت های ورزشی شان بپردازند، مصاحبه ای داشته باشیم و از تجربیات و دستاورد های که در عرصه ورزش برای زنان افغانستان داشته اند بپرسیم:
خانم فرح می شود در مورد فعالیت ها و کارکرد های تان در حوزه ورزش زنان بگویید؟
باید گفت که در تاریخ ورزش افغانستان اولین زن هستم که در رهبری ورزش افغانستان کار کردم و در مدت پنج سالی که در بخش معینیت مالی و اداری ورزش کار کردیم توانستم که جای زیادی را برای خانم ها آماده کنیم، هرچند در شروع کار مشکلات زیادی را متحمل شدم چون زمانی که من آغاز به کار کردم جامعه ورزشی آماده این نبود که یک خانم در رهبری بیاید و ورزش را رهبریت کند. اما با همان تعهد و علاقه مندی که به ورزش داشتم، توانستم که همه مشکلات را پشت سر بگذارم و یک محیط و فضای سالمی را آماده بسازم تا این که فامیل ها بتوانند به ورزش افغانستان اعتماد کنند.
– ۲ مدت چند سال می شود که برای ورزش زنان کار می کنید؟
تقریبا مدت بیست سال می شود که در بخش ورزش برای زنان در افغانستان کار می کنم و از طفولیت در بخش ورزش علاقه مندی داشتم، بخشی را که من کار می کنم بخش زیبایی اندام و یا فتنس است که تعدادی زیادی از خانم ها مصروف این برنامه میباشند، با آن که در افغانستان ایده ای که زنان در بخش زیبایی اندام در مسابقات شرکت کنند بسیار کم است اما زنان بخاطر این که صحت بهتر داشته باشند و توجه ای به زیبایی اندام شان داشته باشند به ورزش رو آوردند.
دیدگاه مردم نسبت به ورزش زنان چگونه بود و چه پیشرفت های را در دیدگاه های مردم نسبت به ورزش زنان مشاهده می کنید؟
زمانی که به فعالیت های ورزشی آغاز کردم و شانزده سال پیش از امروز اولین انجمن را در سطح افغانستان برای زنان ایجاد کردم، ترس و دلهره داشتم از این که مبادا مشکلاتی پیش بیاید اما با همان اراده که در این مورد داشتم توانستم به اهداف خود برسم و از همان شروع فعالیت ها به زودی توانستیم که در دو و یا سه ماه ۳۰۰ خانم را در انجمن ورزشی جذب کنیم. خوشبختانه حالا مردم به این عقیده رسیده اند که ورزش صحت است و بیشتر خانم های که برای ورزش می آیند نیز بخاطر این که صحت شان بهتر باشد ورزش می کنند. در ضمن جای را که ما برای ورزش زنان آماده کرده بودیم فضای آرامی بود که زنان می توانستند در پهلوی ورزش یک گفتمان آزاد بین خودشان داشته باشند و مشکلات شان را مطرح کرده و با مشاوره همدیگر به راه حل آن بپردازند.
در سال های اولی که من به طرف ورزش رفتم، برای ورزش زنان فضا و مکانی وجود نداشت و همین سبب شده بود تا خانواده ها برای دختران شان اجازه ندهند که در بیرون از خانه ورزش کنند. تا این که آهسته آهسته با بررسی وضعیت ما توانستیم که امکانات را مساعد بسازیم وخانواده ها اعتماد کرده بتوانند و به دختران شان اجازه بدهند که ورزش کنند. و در آن زمان تعداد اندک دختران که در فدراسیون ها بودند این ها نمیتوانستند که در مسابقات داخل کشور ویا مسابقات بین المللی اشتراک کنند چون خوبگاه و برای بود باش آنان وجود نداشت.
