خبرگزاری زنان افغانستان: بعد از بسته شدن دروازه‌های دانشگاه‌ها به روی دختران در افغانستان، شمار زیادی از دانشجویان دختر، از تحصیل بازمانده و امید شان را برای داشتن یک آینده بهتر از دست داده اند. مریم تیموری(مستعار)، یک تن از دانش‌جویانی‌ست که در سال سوم دانشکده ژورنالیزم، از رفتن به دانشگاه محروم شده است. در […]
خبرگزاری زنان افغانستان: بعد از بسته شدن دروازه‌های دانشگاه‌ها به روی دختران در افغانستان، شمار زیادی از دانشجویان دختر، از تحصیل بازمانده و امید شان را برای داشتن یک آینده بهتر از دست داده اند.
مریم تیموری(مستعار)، یک تن از دانش‌جویانی‌ست که در سال سوم دانشکده ژورنالیزم، از رفتن به دانشگاه محروم شده است. در گفتگوی که با او داشتم می‌گوید:«فعلن در افغانستان دختران وضعیت روحی خوبی ندارند و تا مکتب‌ها و دانشگاه‌ها باز نشود وضعیت روحی دختران همین قسم خراب خواهد ماند».
کنارش نشستم و از وضعیت فعلی او پرسیدم، همین گونه که به دیوار تکیه داده و به یک نقطه خیره شده بود، می‌گفت:«با بسته شدن دانشگاه‌ها تمام امیدم را برای آینده از دست دادم. همیشه دوست داشتم یک خبرنگار مطرح در کشور باشم و بیشتر برای زنان کار کنم اما متاسفانه از حق تحصیل خود منع شدیم و مانند مرده‌های متحرک شب و روز خود را سپری می‌کنیم، دور از تمام آرزوها و اهدافی که داشتیم».
وی بعد از بسته شدن دانشگاه‌ها بخاطر وضعیت بد روحی خود مجبور شده است تا چندین جلسه نزد روانشناس برود.
«از خانه نشینی زیاد افسرده شده بودم، پرخاشگر شده بودم و با هیچ کس درست رفتار نمی‌کردم. تمام امیدم بخاطر آینده از بین رفته بود و حس می‌کردم جز مرگ راهی دیگری ندارم تا این که مجبور شدم بخاطر بهتر شدن حالم نزد روانشناس بروم».
در دو سال گذشته آمار بیماری‌های روحی و روانی میان شهروندان کشور بخصوص در بین زنان و دختران نسبت به هر زمان دیگر افزایش یافته است. وضع محدودیت‌ها و خانه نشینی زنان و دختران در افغانستان یکی از بزرگترین دلایل آن می‌باشد.
مریم در ادامه‌ای صحبت‌هایش می‌گوید:«آینده‌ی خانم‌ها فعلن نامعلوم است چون نه کورس است، نه مکتب است، نه وظیفه است و از همه جا خانم‌ها را منع کردند و جامعه جهانی هم هیچ توجه برای خانم‌ها انجام نداده است.
اگر این گونه پیش برویم، خانم‌های که خانه نشین شده اند وضعیت روحی شان زیادتر خراب خواهد شد و حتی باعث می‌شود مشکلات روانی برای آنان پیدا شود و این خیلی بد است».
وضعیت دشواری که برای زنان در افغانستان به وجود آمده است باعث شده تا مریم و امثال آن به این دیدگاه برسند که بیرون شدن از افغانستان می‌تواند بهترین گزینه برای بهتر زندگی کردن به آنان باشد.
افغانستان در دو سال گذشته شاهد تحولات زیادی بخصوص در قسمت حضور زنان و دختران در اجتماع بوده است که محرومیت دختران دانش‌آموز و دانش‌جو از درس و تعلیم یکی از بزرگترین چالش‌ها در این مدت می‌باشد.
