فاطمه کوهستانی فعال حقوق زن و هماهنگ کننده شبکه منطقوی زنان در افغانستان است وی فعالیت های مثمری در راستای حقوق زنان و تحقیقات در رابطه به وضعیت بیجا شده های داخلی، داد خواهی ها برای رسیدن زنان به حقوق شان انجام داده است و تجربیات کاری زیادی در نهاد های ملی و بین المللی […]
فاطمه کوهستانی فعال حقوق زن و هماهنگ کننده شبکه منطقوی زنان در افغانستان است وی فعالیت های مثمری در راستای حقوق زنان و تحقیقات در رابطه به وضعیت بیجا شده های داخلی، داد خواهی ها برای رسیدن زنان به حقوق شان انجام داده است و تجربیات کاری زیادی در نهاد های ملی و بین المللی وهمچنان در قسمت حل قضایا از آدرس وکالت داشته است، فاطمه کوهستانی خانم که همواره برای حفظ دستاورد های زنان تلاش کرده است، تحصیلاتش را در رشته حقوق و علوم سیاسی به اتمام رسانیده و ستاژ وکلای مدافع اش را در دانشگاه کابل فرا گرفته است.
خانم کوهستانی در نخست شبکه منطقوی زنان را معرفی کنید که این شبکه در کدام سال تاسیس شده و فعالیت های این شبکه در کدام راستا است؟
زنان در سال ۲۰۱۰ تصمیم بر این گرفتند که بخاطر تقویت حضور و معنی دار شدن نقش شان در پروسه های ملی یک طرحی منطقوی را داشته باشند که بلاخره در همین سال این شبکه در کشور های افغانستان، پاکستان، هندوستان و اخیراً در کشور سریلانکا آغاز به فعالیت کرد، که اکنون معادل این شبکه در کشور های افریقایی نیز وجود دارد، همچنان در امریکای لاتین تلاش بر ایجاد معادل این شبکه جریان دارد. بیشتر فعالیت های که در این شبکه انجام می شود تحقیقات، داد خواهی ها، و آگاهی دهی برای زنان منطقه است و فعالیت های که تا امروز صورت گرفته بیشتر تحقیق و داد خواهی می باشد.
شما چه مدت زمان می شود که در شبکه منطقوی زنان کار می کنید و دستاور های شما چی بوده ؟
من مدت سه سال است که در شبکه منطقوی زنان کار را آغاز کردم و زمانی که من در شبکه زنان منطقوی زنان آمدم نهاد ها و اعضا به شکل پراگنده فعالیت می کردند و من توانستم که تمام اعضای شبکه را منسجم بسازم، از دختران جوان و فعالین جوان را در شبکه منطقوی زنان افغان تشویق کنم، همچنان شبکه منطقوی زنان افغان را به عنوان انجو در افغانستان برای وزارت صلح افغانستان ثبت کنم تا این که بتوانیم فعالیت های موفق تر و وسیع تر را در بیرون از افغانستان داشته باشیم و بر علاوه این تحقیقاتی را که راه اندازی کردیم در قسمت برنامه های داد خواهی برای داد خواهی منظم و موثر را به همکاری اعضای شبکه توانستم انجام بدهیم و تطبیق کنیم.
در کل اعضای شبکه منطقوی زنان در هر کشور چه تعداد است؟
شبکه منطقوی زنان در سطح منطقه از هر کشور اعضای مختلف دارد، اعضای کلیدی این شبکه در هر کشور بیشتر از ۱۵ عضو می باشد که این اعضا کسانی هستند که در رهبری جامعه مدنی کشور ها کار می کنند، در بورد شیکه منطقوی زنان از هر کشور دو تن فعالیت می کنند، عضویت دیگر این شبکه به نام عضویت همکار است که اعضای آن ده تن هستند و این اعضا کسانی هستند که در رهبری دولت و تصمیم گیری ها فعالیت دارند، همچنان این شبکه اعضای مشوره دهنده نیز دارد و اعضای آن کسانی هستند که در رهبری کار کردند و فعالیت های تاثیر گذاری در جامعه داشتند.
چه داد خواهی های را برای دسترسی زنان افغانستان به حقوق شان از آدرس شبکه منطقوی زنان انجام داده اید و تا چه اندازه نتیجه بخش بود؟
شبکه منطقوی زنان در کمیته های مختلفی عضویت دارد که از آن جمله کمیته دادخواهی زنان، کمیته زنان و صلح، کمیته منع آزار واذیت جنسی وکمیته بررسی قوانین می باشد و بیشتر از طریق همین کمیته ها برنامه های داد خواهی را تطبیق می کند. تحقیقاتی که شبکه منطقوی زنان انجام میدهد مشکلات را دریافت کردند و به اساس آن داد خواهی های لازم را انجام میدهند که این داد خواهی ها موثر تمام شده است و ما برای این که زنان در رهبری حکومت و در رده های تصمیم گیری راه پیدا کنند داد خواهی کردیم که تا جایی صدای ما شنیده شد و زنان در بخش های ارزیابی و تصمیم گیری های سیاسی راه پیدا کردند. و از طریق شبکه منطقوی زنان افغان ما توانستیم که یک تعداد زنان را در شورای مصالحه ملی و وزارت دولت درامور صلح معرفی کنیم.
همچنان شبکه منطقوی زنان در سطح بین الملل در سال ۲۰۱۹ با پارلمان امریکا یک داد خواهی را انجام داده بود که توسط آن شبکه منطقوی زنان توانست یک نامه ای را به امضای ۸۲ تن از اعضای پارلمان امریکا و حمایت از زنان در پروسه صلح و معنی دار بودن نقش زنان در مذاکرات صلح داشته باشد.
برنامه های داد خواهی شبکه منطقوی زنان برای کدام کتگوری زنان است و بیشتر در کدام نقاط کشور فعالیت انجام داده اید؟
فعالیت های شبکه منطقوی زنان در تمام بخش های افغانستان انجام شده طور مثال؛ تحقیقی را تحت عنوان شناسایی چالش های زنان بیجا شده که در سال ۲۰۱۹ نشر کردیم، وضعیت زنان بیجا شده ای را که در تخار زندگی میکردند ولی از کندز مهاجر شده بودند را مورد بررسی قرار داده و چالش های آنان را شناسایی کردیم، یکی از چالش های آنان این بود که در منطقه ای که زندگی می کردند زمینه درس و تعلیم برای آنها فراهم نبود، مردم همرای شان برخورد بدی داشتند و خانه و جای برای زندگی نداشتند. ما با رهبری وزارت مهاجرین نشستی داشتیم و داد خواهی کردیم، در وزارت معارف نیز داد خواهی انجام دادیم تا این که مکاتب در نقاطی که برای مهاجرین اختصاص داده شده است، ایجاد شود که خوشبختانه از طرف وزارت معارف مورد استقبال قرار گرفت و همچنان ما یک داد خواهی دیگر داشتیم که یک شهرک برای بیجا شده های داخلی اعمار شود که طرح این در نزد ریس جمهور رسیده و تا هنوز اقدام عملی برای تطبیق این طرح صورت نگرفته است.
با وجود این که نهاد های حقوق زن، جامعه مدنی، و فعالان حقوق زن همیشه برای دسترسی زنان به حقوق شان مبارزه کرده اند اما چرا هنوز هم آمار خشونت ها بالا است؟
از نظر من خشونت ها قبل از این بالاتر بوده و تعدادی زیادی زنان مورد انواع مختلف خشونت ها قرار می گرفتند اما بخاطر این که در آن زمان خشونت ها شناسایی نمی شد و تحقیقات انجام نمی شد همه خشونت ها درخفا باقی میماند. این که گفته می شود که آمار خشونت ها بالا است، این یتیوری اشتباه است که کارای بودن کارکرد نهاد ها فعالین را زیر سوال می برد. اما خشونت ها در حال حاضر کاهش پیدا کرده است به دلیل این که حالا خشونت ها ثبت می شود و مردم آگاهی پیدا می کنند که چقدر خشونت ها های فجیع و غیر قابل باور در افغانستان تطبیق می شود.
در کل کار کرد های جامعه مدنی همین که آمار خشونت ها ثبت وشناسایی می شود و همین که فعالین حقوق جامعه مدنی و حقوق زن در قریه و قصبات میروند و حادثات را مورد بررسی قرار میدهند و برای آن داد خواهی می کنند این قابل قدر است.
پیشنهاد شما بخاطر تغییر در وضعیت زنان چی است؟
به نظر من هر قدر که ما بتوانیم زنان کار فهم، کارا و جوانان با تجریه را در نهاد ها، سکتور ها، جعبه های تصمیم گیری قرار بدهیم بسیار موثر واقع می شود، تا ما بتوانیم نقش معنی دار را برای زنان در پروسه صلح جستجو کنیم، همچنان باید تلاش کنیم تا این که دستاوردهای را که زنان در بیست سال گذشته بدست آورده اند را حفظ کنیم، برنامه های داد خواهی خود را بیشتر از هر فعالیت دیگر در افغانستان گسترش دهیم، به دلیل این که باید گوش شنوای وجود داشته باشد و زنان مورد قربانی قرار نگیرند و بتوانند فعالیت های را که تا امروز پیشبردند را ادامه بدهند تا این که زنان عقب گرد نداشته باشند و شاهد این باشیم زنان پیشرفت های موثر در زندگی و آینده خود داشته باشند
